korte en lange tellen
Een foton reist in de omgeving van de Aarde met een snelheid van 300.000 km/seconde. Dit is in alle richtingen hetzelfde vanwege (hypothese) een relatie tussen de lichtsnelheid en de potentiaal van de totale massa van het heelal. Die is naar alle kanten gelijk omdat we niet aan de rand van het universum zitten. Of varieert misschien een heel klein beetje in de richting van de centrale massa van de Melkweg. Dat moet nog onderzocht worden; of de meetapparatuur al voldoende ontwikkeld is voor dergelijke kleine verschillen is nog de vraag.
Omdat het heelal uitzet neemt de potentiaal van de totale massa af en idem dan de lichtsnelheid. Aan de rand van het heelal daalt deze tot nul en daar verliest alles richting en snelheid, raakt onbepaald en kan niet meer in de vorm van voorheen bestaan.
In het verleden, bij een compacter heelal, was de lichtsnelheid groter en als dit in acht genomen wordt blijkt er geen versnelde uitdijing van het universum te bestaan. De Nobelprijs natuurkunde 2011 werd voor vermeende ontdekking van versnelde uitdijing toegekend en zal teruggegeven moeten worden.
Grotere lichtsnelheid vroeger, dus bij een meer geconcentreerde massa, betekent dat de electronen aan de fotonen meer energie moesten meegeven. Zoiets wordt bereikt door in een kleinere baan sneller om de kern van het atoom te draaien. Men kan dit vertalen als kleiner worden van de lengtemaat nabij massa en daar is iedere wetenschapper het mee eens. Omdat tijd gemeten wordt aan fysische processen -die dus sneller verlopen nabij massa- wordt de seconde bij massa korter.
Als in een lege ruimte een foton een bepaalde afstand aflegt wordt die in een baan nabij massa daarom kleiner, want de kilometers krimpen. Passeert een foton afkomstig van een ster een ander groot hemellichaam dan komt het bij de waarnemer op Aarde derhalve iets vertraagd aan, vergeleken bij een pad door lege ruimte. Nog heel veel geleerden zetten de boel echter op z'n kop en stellen dat de lichtsnelheid onveranderlijk is, niet gerelateerd aan andere zaken in het heelal of daardoor niet beinvloedbaar. Hoewel het gaat om electro-magnetische verschijnselen! Wanneer het foton dan een massa passeert en voor de langere weg meer tijd nodig heeft komen zij tot de uitspraak dat de seconde daar langer duurt dan bij de verre waarnemer. De tijd verloopt volgens hun redenatie langzamer bij massa en zodoende verzinnen ze ook zwarte gaten. Dat zijn in werkelijkheid slechts grote massa's, waar de tijd iets versneld raakt; net als tijdens de Big Bang met diens enorme concentratie de processen explosief verliepen. Indien geaccepteerd wordt dat de seconde sneller gaat nabij massa zijn inflatie van het heelal, een cosmologische constante en negatieve energie overbodige fantasieen.
Een foton wordt door massa aangetrokken en krijgt snelheid in die richting. De resultante van deze en de snelheid in de passerende baan is groter dan de laatste. Maar de afstand wordt groter door kleinere lengtemaat en daarom is het nog heel wat rekenen om een en ander correct op papier te krijgen. Yanchilin hanteert het algemeen aanvaarde principe van least action: het foton tracht de massa te passeren met zo groot mogelijke stappen (oscillaties) en daarvan zo weinig mogelijk. Vandaar een parabolische baan; immers zijn er dichter bij de massa meer stappen nodig gezien de kleinere lengtemaat. Bij langzamer tijdsverloop nabij massa zou een hyperbolisch traject resulteren, maar dat wordt niet waargenomen.
Op de Vrije Universiteit en de daarmee samenwerkende Universiteit van Amsterdam wordt nog geloofd in zwarte gaten, hoewel uitleg als bovenstaand, ontleend aan het boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) van Vasily Yanchilin, beschikbaar is. Om een eigen theorietje van minder of geen kwaliteit te promoten en daarvoor de Spinozapremie 2011 te pakken hebben die van de UvA het boek verbannen naar een afgelegen magazijn waar de studenten er moeilijk bij kunnen; aldus onwetend, dom blijven. Er is onderzoek gevraagd bij de Colleges van Bestuur der beide universiteiten. De argumenten van Yanchilin horen naar goed wetenschappelijk gebruik weerlegd worden, zo men kan. Het is absurd om te boycotten zoals ook Wikipedia doet gelijk in de duistere Middeleeuwen voor gevestigde autoriteiten onwelgevallige boeken op de brandstapel gingen. Vervolgens rijst de vraag waarom de specialisten in logica, de hoogleraren filosofie, geen alarm hebben geslagen. De aanhangers van de verouderde theorie verwarren de aard van resp. tijd en lengte, brengen die op dezelfde wiskundige noemer. In de wiskunde kan een punt bestaan maar niet in de natuurkunde omdat er geen afmetingen zijn ofwel is er verschil tussen mathematica en de natuurlijke werkelijkheid. Lengte is niet abstract, terwijl tijd gebonden is aan reële fysische processen. Het boek bevat hierover duidelijke uitleg met bijpasende formules.
Professoren filosofie worden in een voor het leven beschermde positie overmatig betaald; naar vermeende rang en stand, niet naar prestatie. Misschien hebben zij het bovendien te druk met congressen, vakanties en door de Bommels georganiseerde grote toeloop van studenten naar al overvol Amsterdam. Dit laatste is gunstig voor verhuurders, want schaarste doet de prijzen stijgen en als je geld overhoudt uit overmatig salaris of dank zij aftrek hypotheekrente kun je beneden-modalen mooi helpen aan een huurhuis.
Zo kom je er niet toe Vasily Yanchilin uit te nodigen voor een gastcollege met aansluitend discussie. Zo blijf je lekker dutten in plaats van -net als de Ouden- te controleren op logica nadat Yanchilin naar voren bracht dat de roodverschuiving van zonlicht met de algemene relativiteitstheorie niet juist verklaard wordt: die schrijft men daar toe aan tragere seconde op de zon en aan het overwinnen van de zwaartekracht der zon, terwijl niet de som van beide gemeten wordt!
