foute rechters

 
Ondermeer de Geen Stijl site levert kritiek op bepaalde prominenten, maar iedereen weet dat bij veel wind een boom enorm veel baat heeft van beschutting door andere hooggeplaatsten. Is er dan storm nodig om de verstikkende elementen op te ruimen die het gewone volk aan de basis van de samenleving zo schaden? Men moet dus dieper graven en de oligarchische piramidale samenleving analyseren. Daarin wordt echte democratie met referenda over hoofdzaken belet.
  Als u een ton of meer verdient zult u graag willen profiteren van de aftrekken pensioenpremie en hypotheekrente. Dat geldt ook voor kamerleden en zij behartigen de belangen van hun eigen financiele klasse het best. Betere vertegenwoording ontstaat bij halvering van hun salarissen voor zover uit de staatskas en verdubbeling van hun aantal. Het volk wil belasting betaald hebben naar draagkracht en dit zonder verwatering. Dat weten de rechters heel goed, maar zij behoren tot de gegoede klasse, tot de profiterenden en mijden correctie. Die aftrekregelingen hebben bovenmodaal voordeel opgeleverd -op kosten van de Schatkist zodat de lagere verdieners moeten bijspringen- in de orde van grootte der staatsschuld. Professoren met hun overmatig salaris in een voor het leven beschermde positie praten hier niet over, want dat is in het nadeel van hun buik. Zij zwijgen tegenover de studenten en jagen de jeugd in plaats daarvan op naar carrieres, medemensen voorbijstreven en baas over hen worden. Zo wordt op de VU meer aandacht besteed aan carrierdagen dan aan het lezen van Bijbel en Koran.
 
Gelukkig hebben wij uitstekende wet en Verdrag. Allereerst geldt art 1 der Verklaring van de rechten van de mens -ieder wordt geboren vrij en gelijk in rechten- want dit is de grondslag van het door "Den Haag" ondertekende Internationale Verdrag op Burgerrechten. Merk op dat het artikel ook materiele componenten omvat zoals het recht op een minimale eigen plek om te wonen of te verblijven zonder dat anderen tegen je wil daar munt uit slaan. Helaas, liever gezegd schandalig, wordt dit artikel door de NL rechters onder tafel geveegd teneinde een elite te begunstigen.
Dan is er art 3 der Grondwet: elke burger kan in overheidsdienst benoemd worden. Dit mag niet opgevat worden als  vriezen of dooien maar impliceert open, eerlijke sollicitatieprocedures in plaats van benoeming van vriendjes uit de politiek op hoge posten, zoals duidelijk het geval is terzake van burgemeesters en ministers. Omdat hun funkties zo belangrijk zijn zullen bijvoorbeeld Indonesiers en Belgen, die in de Hollandse pers zo vaak als corrupt afgeschilderd worden, kunnen verwijten dat de balk in eigen ogen niet gezien wordt. De rechters laten deze verwerpelijke gang van zaken, discrimerend jegens de 95% der bevolking die de facto buitengesloten wordt en onder wie dikwijls bekwamere personen zitten, toe hoewel zij beloofd of gezworen hebben getrouw te zijn. Alweer omdat lieden van eigen stand ermee gebaat zijn.
In 1953, een periode waarin Nederland zich aansloot bij Europese buren, kwam het Verdrag van Parijs tot stand, waarin art 60 garandeert dat ieder goederen en diensten kan verwerven voor dezelfde lage prijs als waarop die aan anderen aangeboden worden. Dit met verbod tot inperking der strekking. Het art is onontbeerlijk wil de markt open en eerlijk gehouden worden. Maar de categorieen der beter gesitueerden met de dik betaalde kamerleden voorop doorkruisen dit met aftrekregelingen en zij kunnen eenzelfde huis voor netto tientallen procenten minder verwerven dan een minimumloner kwijt zou zijn. Die verdient in het rijke land te weinig voor een eigen huis en de welgestelde kan hem dus "helpen" (tegen hoge vergoeding) aan een huurhuis met het aan de Schatkist onttrokken geld en zo nota bene de weldoener uithangen. Het pensioenfondsensysteem is verworden tot een door het volk niet begrepen geniepige methode om geld uit de zakken van laagbetaalden over te hevelen naar al rijken die het niet nodig hebben behalve om hun hebzucht te stillen. Bij correctie kan de AOW met de helft omhoog, doch dan is er gelijke verdeling en dat wil de bovenlaag niet. Er is niets tegen op zelf sparen voor de oude dag maar alles als op een manier die minder draagkrachtigen schaadt. 
Genoemde art 1, 3 en 60 zijn parels van wetgeving, zoals goede wet beoogt de zwakkere partij beschermend, maar worden gesaboteerd door de Justitie. Dan rijst de vraag of de nederlandse rechters bandieten zijn. Vervolgens komt berechting aan de orde, maar hoe zit dit precies georganiseerd binnen de Europese Unie die bij Verdrag, staand boven wet en Grondwet, de gelijkwaardigheid van alle burgers garandeert en verplicht is om misstanden zoals boven gesignaleerd te corrigeren?