technische aspecten van het bewustzijn
Het zien is uitermate belangrijk voor onze hersenen. Van de waargenomen beelden wordt evenwel slechts een klein deel opgeslagen in diverse geheugencompartimenten. Dat in "schaduwbeelden", vaag omlijnd en meestal in zwart-wit, maar wel voldoende apart om een tafel van een stoel te onderscheiden. Zie je later een andere stoel dan worden op een soort actualiteitsscherm in de hersenen de impulsen uit het oog vergeleken met wat er aan schaduwbeeld uit het geheugen op dat a-scherm gehaald wordt.
Stel je wilt een reis naar Ter Apel maken. Dan komen op het a-scherm schaduwbeelden van trein, bus, uitstappen en deze info kan aangevuld worden met cijfers van een dienstregeling. Vervolgens wordt op het a-scherm een efficiente sequentie bepaald en de uitkomst daarvan gaat als boodschap naar de spieren. Een gedeelte van de hersenen functionneert hierbij als een soort weegschaal, waarop verschillende sequenties vergeleken worden. Je wilt de meest gunstige. Het a-scherm is dan als een kruispunt in polderland waar voorrang gegeven moet worden. Omstanders roepen adviezen en idem komen uit verscheiden segmenten van de hersenen meer of minder grote bijdragen naar het a-scherm. Soms botsen deze zoals wanneer je lekker uit wilt gaan eten maar hiervoor nauwelijks geld hebt. Uiteindelijk geeft het meest zwaarwegende de doorslag en hier is weer een vergelijking met de electronica mogelijk: de electrische en chemische stroompjes passeren op zeker ogenblik een "diode" en dan rest er zuivere wil.
Om dit verder te onderzoeken zijn vakmensen zoals psychologen in te schakelen voor het naar buiten brengen hoe hun "schaduwbeelden" zich aftekenen en met welke intensiteit. Zulke personen kunnen een en ander het best onder woorden brengen en waarschijnlijk ook in staat zijn om opeenvolgende fasen te onderscheiden bij het gebeuren richting en op het actualiteitsscherm in eigen hersenen.
In de natuurkunde heerst momenteel een blokkering om nieuwe info (over de zwaartekracht) uit woord en wiskunde op het a-scherm te krijgen. Namelijk wordt zo algemeen en diep geloofd aan Einstein's algemene relativiteitstheorie dat er vanuit onderdelen der hersenen als het ware een muur gebouwd wordt rondom het a-scherm teneinde dat zekerheid gevende geloof te behouden. Waar zulke zekerheid lokaties heeft in de hersenen is een belangrijke vraag. Zie voor nieuwe theorie aangaande gravitatie het boek "The Quantum Theory of Gravitation" (2003) van Vasily Yanchilin of voor enige beperkte samenvattingen onderstaande site.
Merk op dat het "actualiteitsscherm" weliswaar fysieke werkelijkheid behelst doch in onderdelen waarschijnlijk verspreid in de hersenen zit en daar driedimensionale plaats inneemt in plaats van een tweedimensionaal schermpje. Toch is praten over scherm zinvol omdat we objecten en afbeeldingen tweedimensionaal gewaar worden, behalve dus Superman en collega's. Sluit nu uw ogen en probeer aan de Mount Everest te denken zonder daarbij een schaduwbeeld van een berg te hebben. Als dit lukt bent u vermoedelijk met iets anders bezig zoals beklimming of sneeuwval. Bij veel mensen komt er ogenblikkelijk enig groter of kleiner verlangen te voorschijn uit de rest van de hersenen om er een rol te spelen als kijker, klimmer, lezer. Tenzij het ding u niet interesseert en het a-schermpje alweer gevuld wordt door "belangrijker" zaken.
Volgens de bovenstaande beschrijving van bewustzijn gebeurt dus het volgende: de ogen nemen waar en dit prikkelt neuronen, die hiervan een deel laten opslaan. De ooglens zet het beeld op z'n kop maar de hersenen weten daar wel raad mee. Bij de toevloei naar de hersenen van buiten of binnen mogen de chemische en electrische enen en nullen of veelvouden ook best op hun kop staan of niet. Het gaat erom dat de nieuw toegevoegde en de opgeslagen signalen overeenkomst moeten hebben, zodat je het beeld "voor de geest" kunt halen, lees er eenzelfde globale constellatie van geactiveerde neuronen bezig is. Er hoeft ergo niets bovennatuurlijks aan te pas te komen om bewustzijn mee te maken.
Wat is het getal 9? Je a-schermpje ziet het afgebeeld in schrift of op de vingers van de handen, enz. Op het eigenlijke schermpje, in de hersenen, bestaat het slechts als een patroon van impulsen die door vergelijking herkend, geassocieerd worden met wat uit de buitenwereld ooit binnengebracht werd en dat vooral via de ogen.
Nu heb ik al verscheiden malen geprobeerd om met grof geschut in de blokkerende muur bij genoemde natuurwetenschappers gaten te schieten en de munitie bestond dan uit logische argumentatie uit het boek van Yanchilin. Het lukt tot dusver niet en men blijft zich opsluiten binnen de sterke muur. Dan maar vragen om eens over de muur heen te kijken naar wat zich in de verte of dichterbij afspeelt en hiertoe het voorstel om een congres te houden over oude en nieuwe theorie met Yanchilin als gastdocent en daarna discussie. Heb je een sponsor met veel geld die een leuk uitje vermag aan te bieden dan lukt zoiets beter. Men wil in ruil dan wel een uurtje aanwezig zijn om "aan te horen wat die kerel allemaal voor onzin te berde brengt".
Het zien is uitermate belangrijk voor onze hersenen. Van de waargenomen beelden wordt evenwel slechts een klein deel opgeslagen in diverse geheugencompartimenten. Dat in "schaduwbeelden", vaag omlijnd en meestal in zwart-wit, maar wel voldoende apart om een tafel van een stoel te onderscheiden. Zie je later een andere stoel dan worden op een soort actualiteitsscherm in de hersenen de impulsen uit het oog vergeleken met wat er aan schaduwbeeld uit het geheugen op dat a-scherm gehaald wordt.
Stel je wilt een reis naar Ter Apel maken. Dan komen op het a-scherm schaduwbeelden van trein, bus, uitstappen en deze info kan aangevuld worden met cijfers van een dienstregeling. Vervolgens wordt op het a-scherm een efficiente sequentie bepaald en de uitkomst daarvan gaat als boodschap naar de spieren. Een gedeelte van de hersenen functionneert hierbij als een soort weegschaal, waarop verschillende sequenties vergeleken worden. Je wilt de meest gunstige. Het a-scherm is dan als een kruispunt in polderland waar voorrang gegeven moet worden. Omstanders roepen adviezen en idem komen uit verscheiden segmenten van de hersenen meer of minder grote bijdragen naar het a-scherm. Soms botsen deze zoals wanneer je lekker uit wilt gaan eten maar hiervoor nauwelijks geld hebt. Uiteindelijk geeft het meest zwaarwegende de doorslag en hier is weer een vergelijking met de electronica mogelijk: de electrische en chemische stroompjes passeren op zeker ogenblik een "diode" en dan rest er zuivere wil.
Om dit verder te onderzoeken zijn vakmensen zoals psychologen in te schakelen voor het naar buiten brengen hoe hun "schaduwbeelden" zich aftekenen en met welke intensiteit. Zulke personen kunnen een en ander het best onder woorden brengen en waarschijnlijk ook in staat zijn om opeenvolgende fasen te onderscheiden bij het gebeuren richting en op het actualiteitsscherm in eigen hersenen.
In de natuurkunde heerst momenteel een blokkering om nieuwe info (over de zwaartekracht) uit woord en wiskunde op het a-scherm te krijgen. Namelijk wordt zo algemeen en diep geloofd aan Einstein's algemene relativiteitstheorie dat er vanuit onderdelen der hersenen als het ware een muur gebouwd wordt rondom het a-scherm teneinde dat zekerheid gevende geloof te behouden. Waar zulke zekerheid lokaties heeft in de hersenen is een belangrijke vraag. Zie voor nieuwe theorie aangaande gravitatie het boek "The Quantum Theory of Gravitation" (2003) van Vasily Yanchilin of voor enige beperkte samenvattingen onderstaande site.
Merk op dat het "actualiteitsscherm" weliswaar fysieke werkelijkheid behelst doch in onderdelen waarschijnlijk verspreid in de hersenen zit en daar driedimensionale plaats inneemt in plaats van een tweedimensionaal schermpje. Toch is praten over scherm zinvol omdat we objecten en afbeeldingen tweedimensionaal gewaar worden, behalve dus Superman en collega's. Sluit nu uw ogen en probeer aan de Mount Everest te denken zonder daarbij een schaduwbeeld van een berg te hebben. Als dit lukt bent u vermoedelijk met iets anders bezig zoals beklimming of sneeuwval. Bij veel mensen komt er ogenblikkelijk enig groter of kleiner verlangen te voorschijn uit de rest van de hersenen om er een rol te spelen als kijker, klimmer, lezer. Tenzij het ding u niet interesseert en het a-schermpje alweer gevuld wordt door "belangrijker" zaken.
Volgens de bovenstaande beschrijving van bewustzijn gebeurt dus het volgende: de ogen nemen waar en dit prikkelt neuronen, die hiervan een deel laten opslaan. De ooglens zet het beeld op z'n kop maar de hersenen weten daar wel raad mee. Bij de toevloei naar de hersenen van buiten of binnen mogen de chemische en electrische enen en nullen of veelvouden ook best op hun kop staan of niet. Het gaat erom dat de nieuw toegevoegde en de opgeslagen signalen overeenkomst moeten hebben, zodat je het beeld "voor de geest" kunt halen, lees er eenzelfde globale constellatie van geactiveerde neuronen bezig is. Er hoeft ergo niets bovennatuurlijks aan te pas te komen om bewustzijn mee te maken.
Wat is het getal 9? Je a-schermpje ziet het afgebeeld in schrift of op de vingers van de handen, enz. Op het eigenlijke schermpje, in de hersenen, bestaat het slechts als een patroon van impulsen die door vergelijking herkend, geassocieerd worden met wat uit de buitenwereld ooit binnengebracht werd en dat vooral via de ogen.
Nu heb ik al verscheiden malen geprobeerd om met grof geschut in de blokkerende muur bij genoemde natuurwetenschappers gaten te schieten en de munitie bestond dan uit logische argumentatie uit het boek van Yanchilin. Het lukt tot dusver niet en men blijft zich opsluiten binnen de sterke muur. Dan maar vragen om eens over de muur heen te kijken naar wat zich in de verte of dichterbij afspeelt en hiertoe het voorstel om een congres te houden over oude en nieuwe theorie met Yanchilin als gastdocent en daarna discussie. Heb je een sponsor met veel geld die een leuk uitje vermag aan te bieden dan lukt zoiets beter. Men wil in ruil dan wel een uurtje aanwezig zijn om "aan te horen wat die kerel allemaal voor onzin te berde brengt".
Drugs verslaafden die een trip maken behouden in hun geheugencompartimenten zeer prettige beelden van de meegemaakte ervaring. Uiteraard zijn ook deze afbeeldingen wanneer na de roes nog eens op het schermpje komend redelijk vaag, vormen althans slechts een fractie van de belevenissen tijdens de trip en dat met als het ware in het geheugen vooral schematisch als half mislukte zwart wit prenten van prettig landschap. Niettemin is hun vertegenwoordiging op het a-scherm zo dominant dat er wil uit ontstaat voor een volgende trip. Om dat tegen te gaan dienen er derhalve andere beelden toegevoeghd te worden, van buiten af en in de hoop dat die op het a-schermpje prominente plek krijgen. Een deskundige dient in samenwerking met de patient de tripbeelden te onderzoeken en als hulpverlener trachten om die te verzwakken, ook met technische hulpmiddelen zoals medicijnen.
Vrouwen zijn dol op mooie fotos van hun lichaam. Wijd verspreid is ook de notie van jonge goden in zwemshort. Kortom goed op de foto staan vergroot de eigenwaarde. Een drugspatient moet daarom geen foto van hem of haarzelf met vervallen gezicht voorgeschoteld krijgen, want dat geeft de tripbeelden meer kans om naar voren te komen. Tenzij zulke fotos ingepast worden in een opklimmende positieve serie. Wie pasfotos laat maken in automaten merkt dat de resultaten zeer verschillend zijn. Zaak is daarom de drugspatient op zeer gunstige wijze herkenning van zijn eigen situatie zonder drugs te bieden; alweer evt in combinatie met geneesmiddelen welke gericht zijn op normaal funktionneren van electrische en chemische stroompjes onder de hersenpan. De constellaties daarvan vormen immers de fysieke basis van het bewustzijn en daaruit voortkomende wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten