Ad Valvas,
Slechts de trap naar de kelder van de Vrije Universiteit hoeft Andreas Freise af te gaan om foutjes in de algemene relativiteitstheorie te vinden en meer: dat Einsteins concept ondeugdelijk is. Daar ligt opgeborgen in het magazijn -niet op de plank van de bieb, niet in de winkel- Vasily Yanchilin's boek The Quantum Theory of Gravitation (2003). Dat onthouden wordt aan de studenten, zodat zij onwetend, dom blijven.
Die foto van een zwart gat was een compositie met in de straling rondom de grote massa een gaatje precies richting Aarde zodat wij het ding kunnen bekijken? Stilstand van tijd nabij enorme massa rijmt niet met de snelle gang van zaken in het Begin. De Schepper hoefde waarschijnlijk ook niet alles in een punt, de oerknal te proppen want starten met bijvoorbeeld een soort veld lijkt gemakkelijker. Een punt is trouwens een wiskundig begrip en bestaat in de fysica niet omdat het geen afmetingen heeft. "Time stretches" niet. De tijd verloopt eenparig en is overal gelijk, maar de fysische processen verschillen in tempo naar gelang de lokale gravitatiepotentiaal. Zo is de moderne zienswijze. Daarom kunnen klokken ongelijk lopen. Bij hogere gravitatiepotentiaal gebeurt alles vlugger en als op het aardoppervlak de atoomklok langzamer lijkt te tikken dan in een vliegtuig moet er gecorrigeerd worden: bijgeteld op de grond moeten worden de tikken gedurende het segment langere duur van de seconde in het vliegtuig. Yanchilin stelt een experiment voor dat mooi uit te voeren is op het strand en de 700 meter hoge vulkaan van Saba.: Boven en beneden gedurende enige weken de atoomklokken laten lopen en dan de aantallen tikken vergelijken. Ondertussen zijn er de warme blauwe zee en ligstoelen. In zijn boek analyseert Yanchilin het gedrag van een foton nabij massa aan de hand van het least action principe: Het foton zoekt een pad met zo groot mogelijke stappen (lagere frequentie) en daarvan zo weinig mogelijk. Waargenomen wordt een route niet vlak langs de massa maar op enige afstand waar de tijd langzamer verstrijkt, herstel de fysische processen trager gaan. Lees ook dat een grondslag van de algemene relativiteitstheorie, het equivalentieprincipe, onjuist is want in een gravitatieveld vertoont een lading geen straling. En de roodverschuiving komt uitgebreid voor het voetlicht met openbaring van stomme fouten in de interpretatie volgens Einsteins model. Ook de duivel komt tevoorschijn in Yanchilin's boek, namelijk bij het chapiter negatieve energie. Enz. Met als hoogtepunt presentatie van nieuwe theorie over de zwaartekracht. Yanchilin ziet dit als een puur kwantummechanisch verschijnsel: Met hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheid reduceert zullen er in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa minder kwantummechanische verspringingen zijn naar de verste helft dan omgekeerd. Het nettoresultaat is verschuiving van het deeltje in de richting van de externe massa.
Is zulke verruiming van onze horizon de moeite waard? Goed wetenschappelijk gebruik is trachten mogelijk betere theorie te weerleggen. Niet doodzwijgen zoals met verbanning naar de kelder. Nodig dan Vasily Yanchilin, wonend in Hurghada, uit voor een gastcollege met discussie. Eerst wel het boek lezen om vragen te vermijden die daarin al beantwoord worden. In het Canadian Journal of Pure and Applied Science staat een interessant artikel van de russiche wetenschapper over Poincaré, die meende dat Riemann geometrie niet nodig is als de lengtemaat variabel genomen wordt. In een ander nummer van het blad blijft Yanchilin steken in beschrijving van energie-overdracht in het Aarde-Maan systeem en misschien kan men op de VU een handje helpen.
Het is best aannemelijk (Yanchilin) dat er een relatie bestaat tussen de lichtsnelheid en de gravitatiepotentiaal. Immers heeft transport van energie een massa-equivalent. Dat vraagt om de tijdschaal nader te onderzoeken. Het door supernovae Ia uitgezonden licht verliet de ster in een compacter heelal met toen grotere c. "De speciale relativiteitstheorie blijft geldig met c in alle richtingen gelijk omdat de scalair de gravitatiepotentiaal dat ook is. Maar op andere tijd en andere plek zal c verschillen. En daalt tot nul aan de opschuivende grens van het universum waar alles onbepaald raakt". Ondertussen zit de ruimte barstensvol met straling uit alle en naar alle mogelijke richtingen, waarvan wij slechts een minieme hoeveelheid opvangen. De nieuwe ondergrondse "telescoop"? pakt daarvan niets maar benut de "ether". Hoe verloopt het doorgeven? Noem een aantal factoren. Yanchilin's boek is didactisch uitmuntend geschreven en zo moet ook het nederlandstalige natuurkundeboek worden, maar wie beginnen daaraan? De waarheid achterhalen en verkondigen is in het bijzonder iets voor filosofen maar zijn die er op de VU of leunen ze dik betaald lekker achterover? Helaas is Yanchilin' site top-formula.net thans uit de lucht. Zoek eventueel iets meer op de onderstaande site.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten