stripachtig theater

stripachtig
                                  straattheater
              lokatie: buitentheatertje VU-hoofdgebouw, met publiek ook achter de ramen
 
                                  FAUST jr
 
Een student, mager, lang en met bril, zit te studeren in een heel groot dik boek, aantekeningen makend. VU-bewakingspersoneel komt kijken, maar loopt niet naar de student, heft een wolkbordje omhoog met daarop <?>. De student antwoordt met een wolkbordje <Faust jr>. De bewakers steken hun duim omhoog en verdwijnen.
De student vertoont tekenen van vermoeidheid, bijvoorbeeld achterover hangen, achter het oor krabben, hand onder de kin, lusteloos bladeren, boek dicht en weer open, spelen met balpen. Opeens ontdekt hij een dikke duivel in de vorm van een tweepotig dier met horens en staart, die rondsluipt, pist en poept (alsof). De student staat op, steekt een wolkbordje omhoog met daarop <kssst!> en de duivel trekt zich terug in een hoek. Waar hij verandert in een oudere heer met donkere jas en hoed door de stukken van zijn duivelspak af te werpen. Hij steekt een wolkbordje omhoog met <hulp bij studie (studie doorgestreept en in plaats daarvan:) carriere> terwijl hij de student nadert. Daar gekomen steekt hij een wolkbordje omhoog met <old boy>.
Nu volgt een scene waarin getracht wordt om de student duidelijk te maken dat hij met een bloeddruppel het akkoord moet gaan bekrachtigen om tot "les cent familles" te gaan behoren. Old boy wijst eerst op zijn hart, dan op dat van de student, gebaart bloedsomloop en prik; bij het laatste de bolpen vragend en gebruikend. Er is veel onbegrip en verwarring bij de student, maar dan steekt hij een wolkbordje omhoog met de vraag <bloed?>. Old boy knikt heftig en brengt het wolkbordje "les cent familles" omhoog". De student ijsbeert, pakt dan zijn dikke boek en jaagt hiermee old boy weg. Hij gaat weer in het boek zitten lezen.
In een hoek verandert old boy in het VU-hoofdgebouw (kleding of karton) door de old boy spullen af te doen. Het hoofdgebouw schuift heel langzaam richting student; als deze kijkt telkens stilstaand. Het heft een wolkbordje <WETENSCHAP> omhoog en doet dit vlak daarna vergezellen van een wolkbordje <fusie met de Zuidas>, maar tracht dit tweede bord uit het zicht van de student te houden. Die ziet het tenslotte toch door met veranderen van zijn plaats en houding het te kunnen lezen. Hij schrikt en steekt verschrikt een bord <kapitalisme?> omhoog. Het hoofdgebouw knikt van ja, klapt in de handen en heft wolkbordje <kleine luyden (doorgestreept) ELITE>. De student heft de handen in de trant van wat moet ik doen, richting de ramen waarachter toeschouwers. Hij draait naar links, van het hoofdgebouw weg met wolkbordje <links> en terug met het bordje <RECHTS>, een paar keer heen en weer, besluiteloos, tenslotte de borden razendsnel omhoog stekend en neerhalend. Het hoofdgebouw ontrolt tussen zijn armen een spandoek met daarop <carrieredagen>. De student laat zijn borden vallen en omarmt het hoofdgebouw.
 
Muziek (bijv. van een harmonica) met zang uit alle luidsprekers van de VU:
 
    Hoe heerlijk en verheven
    staat Mammon's naam geschreven
    op alle winkelruiten
 
    Het rijk en jolig leven
    ,in kerkgang niet bedreven,
    is shoppend gaan-te-buiten
 
Ietwat rappend:
                        Carriere moet je snel en zeker maken
                        daartoe op de Zuidas zien te geraken
                        in 't wereldje van geld en status
                        verov'ren plek en macht, tot kwaad dus
                                                          (noot: immers niet eerlijk delend) 
Even een onderbreking met op de achtergrond de melodie op orgel van psalm 1;
dan weer zingend in rustig tempo, zodat publiek mee kan doen met refreinen:
 
                        Want zeg nou zelf, de kleine luyden
                        zij kunnen, mogen niets beduiden
                        Wij van d'elite zijn de heren
                        en 't laagre volk mag niet versjteren
 
Onderwijl dansen de student en het hoofdgebouw
 
een refrein:         en 't domme volk mag niet versjteren
 
refrein:               en knechten moeten niet versjteren
 
refrein:               't gepeupel mag zulks niet versjteren, 

dat P van d'A en CDA altijd mogen blijven regeren,
                                                    of wat verder nog te binnen schiet

---