trailer: oh Medea!

              straattheater
 
Uit een oud piepklein caravannetje op het plein bij de schouwburg komt een vrouw, Medea, en plaatst op enige afstand een bord met aankondiging van het treurspel Medea in de stadsschouwburg; dit ruim voor aanvang van de voorstelling. Over de lengte van de caravan staat bij het dak het woord  t r a i l e r.
Vervolgens gaat Medea zitten op het opstapje voor het deurtje van de caravan en begint luid te snikken.
Indien omstanders vragen wat eraan schort wuift zij hen weg, staat op en roept: Ik haat het leven, kwam de dood mij maar bevrijden.
Ze loopt heen en weer, gebarend met haar armen ach, ach en dit ook roepend.
M: Die Jason heeft mij verlaten, in de steek gelaten. Waarvoor? Voor een "betere partij", een betere partij.
Ze probeert haar tranen af te wissen met een opgetild stuk rok.

M heel boos: Ik Medea, weg uit het paleis en nu in dit oude piepkleine caravannetje.
M: En mijn twee lieve zoontjes wil hij van mij afpakken.
Ze loopt driftig heen en weer vuisten ballend.
M: Dat nooit, mijn lieve kindertjes van mij weggerukt en ik moeten vluchten!
Ze blijft staan en zegt rustig: Dat nooit. Ik zal dat verhinderen.
Ze kijkt naar de caravan, waaruit stemmetjes opklinken die Mamma, mamma roepen, vergezeld van gebons op de gesloten deur.
M: Oh lieve kindertjes, hoe erg is het noodlot voor jullie. Ik kan die Jason niet zijn zin geven; die ontrouwe kerel die jullie ook nog van mij wil weghalen.
Ze gaat naar de kist op de trekhaak en haalt daar een groot mes uit. Ze zwaait er mee heen en weer terwijl ze naar de deur van de caravan loopt.
Plotseling komt een ambulance met loeiende sirene aangereden en eruit springen vier broeders in witte pakken, die Medea, al half in de deuropening, vastgrijpen en in de ambulance sleuren aan handen en voeten.
Terwijl de auto wegrijdt roept Medea nog door de nog niet helemaal gesloten achterdeur: Maar vanavond, in de stadsschouwburg dóe ik het.