straattoneel bij de Voedselbank
Een piepklein oud caravannetje, beschikbaar uit stalling De Ganzenhoeve te Zeewolde, heeft boven het deurtje in grote letters BUURTDISTRIBUTIE.
Daaronder cursief: Heden verdeling toegenomen welvaart in natura. VOOR IEDEREEN!
Voor de caravan hijst een PvdA-er in net pak een oranje PvdA (opschrift)-vlag met oranje wimpel. Een SP-er in werkkleding met opgestroopte mouwen een rode SP-vlag en een Groen-Linkser in vakantiekleding met zonnebril en gelabeld koffertje een groene.
PvdA-er: Welkom, welkom, burgers van Nederland.
SP-er: Wij gaan samenwerken. Grijp je kans.
Groen-Linkser: Kalf bij de koe? Kuiken bij de kip? Misschien. Stem op ons.
Alle drie: Wij zorgen voor jullie.
P: Echt waar. S: Echt waar. G: Echt waar, niet gelogen.
Ze halen uit de caravan, duidelijk zichtbaar, een taart, gebakjes, meelkoekjes en zuurtjes en stallen die uit.
Ze zingen, nogal vals: Achter de blanke top der duinen
moet het heerlijk zijn voor iedereen.
Er komt een professor op in toga.
P: Ha, daar hebben we onze eerste kiezende klant. Hij monstert de professor.
P: Weledelgestrenge geleerde doctor. Mogen wij u een gebakje aanbieden?
De prof knikt glimlachend naar het publiek en zoekt het grootste uit.
S roept naar een opkomende werkster: Kom gauw voor wat lekkers. Hij biedt de vrouw een koekje aan die zij zonder het gezicht te vertrekken op eet.
G naar opkomende jongen en meisje van studentenleeftijd en druk in de weer met een mobieltje: Daar hebben we de jeugd, onze toekomst. Hier is een heerlijk snoepje voor jullie.
Maar ze krijgen die niet want een opkomende dikke prins met oranje pofbroek en kroontje komt op en staat in de weg. De drie politici buigen en roepen: Excellentie, wij zijn zeer vereerd met uw bezoek en ze haasten zich om de taart te overhandigen. Zij en de prof klappen in de handen, terwijl de werkvrouw, de werkman , de jongen en het meisje beteuterd naar het publiek kijken.
De prins zegt: Ik heb al genoeg gegeten, lekker wildbraad met een duur wijntje in een eersteklas restaurant; met sterren. Tegen de politici: Zeg, eten jullie die taart zelf maar op. Jullie hebben dat wel verdiend. Maar hebben jullie een portie euro's voor mij? Mijn zakgeld was maar een half miljoen of zo en dat moet nodig met een paar procent verhoogd worden.
Jongen tegen meisje: Een paar procent van een half miljoen, dat is .... loopt in de duizenden.
Werkvrouw: Daarvoor zou ik nog meer bijbaantjes moeten nemen.
Prof: Ach, geld maakt niet gelukkig. Weest u toch tevreden met wat gebruikelijk is aan beloning voor uw stand.
J en M: En wij dan?
De professor lacht: Als je eenmaal afgestudeerd bent zul je ook flink vangen, gebak eten en dan nog overhouden.
Een werkman in overall komt op, heeft het laatste gehoord en zegt: Zo is de wereld en ik geloof dat jullie het zo willen laten, niks verandering.
De drie politici: Niks veranderen? Toch wel hoor!: Rutte moet weg. Als wij in het torentje komen te zitten.....Ze maken gebaren van nadenken en niet weten.
De professor zegt tegen het publiek: De meerderheid van het volk beslist. Hij krabt zich achter het oor. Dat zijn wel de mensen met lage inkomens. Hij fixeert het publiek. In onze monarchistische oligarchie heeft de top van de maatschappelijke piramide slechts een relatief kleine omvang. Het is daar van groot belang om elkaar te steunen.
J en M: Vriendjespolitiek bedrijven!
Werkvrouw tegen het publiek: Ik zit ook af en toe in het parlement; lachend: Even uitrusten na het schoonmaken van de vergaderzaal.
Werkman: Meid, je bent me er ééntje; met jou wil ik wel dansen.
J tegen M: En ik met jou. Ze kussen.
De politici: En wij op het bal van de prins in dat grote gebouw op de Dam.
Prof met opgeheven vingertje: Dat is niet geschikt, gewoon te klein om iedereen binnen te laten.
Er wordt weer gezongen, nu melodieus: Waar de blànke top der duinen schittert in de eurogloed.
Prof: Neen, het vers luidt In de zonnegloed.
J: Maar de eurootjes hebben nog groter glans.
Prins: Het maakt mij niet uit. Als jullie maar buigzaam zijn en mij euro's brengen.
Werkman: Wat doet u eigenlijk met al dat geld?
Prins: Ik heb een heleboel dienaren die betaald moeten worden, want zij zijn ook niet gek. En kunst kopen is ook best duur.
De politici zingen: Waar onze blanke top der....
Werkster: Hou op.
M: Ja, het past niet! Er ontstaat ruzie met geduw, trekken en maaiende armen. Waarop iedereen zorgt weg te komen van het toneel voor de caravan.
De prof komt weer stiekum op en half fluisterend: Als de pensioenpremieaftrek opgeheven wordt met terugwerkende kracht... Hij kijkt spiedend om zich heen. Die aftrek is in strijd met belasting betalen naar draagkracht. Als die aftrek afgeschaft wordt met terugwerkende kracht kan de AOW met honderden euro's per maand verhoogd worden.
Hij beent heen en weer, dan met opgeheven hoofd: Pensioenpremieaftrek komt neer op overhevelen uit de zakken van laagbetaalden naar welgestelden die al genoeg hebben.
Hij schudt het hoofd: Niet dat ik ervan profiteer hoor, want ik stort de duizenden euro's die het mij oplevert op de spaarrekening van mijn kinderen.
Hij schrikt: Ssstt, dat mogen jullie allemaal eigenlijk niet weten.... Hij sluipt weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten