NWO,
Geldt in het heelal E + U = 0? Deze vraag stelde de natuurkundige Feynman. Bij opschrijven van de formules en wegstrepen resulteert er een relatie tussen c (kwadraat) en r; bij kleinere r zoals in het jonge universum een grotere lichtsnelheid. Maar waar is het oude centrum van het heelal met daar alle massa gerekend in beschouwingen? Kunnen metingen aan de supernovae Ia iets opleveren? Bij ons op Aarde neemt de al minimale bijdrage aan het totaal der potentiaal af als r toeneemt. Hetgeen niet rijmt met oude theorie van tragere seconde nabij massa.
In zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) bespreekt Vasily Yanchilin die vraag van de amerikaanse natuurkundige en stelt als hypothese een 1 op 1 relatie tussen het kwadraat van de voortplantingssnelheid van electro-magnetische golven en de potentiaal van de totale massa van het heelal. Met overeenkomstig sneller tijdsverloop op Aarde dan in satellieten. Terwijl toch metingen het tegenovergestelde uitwijzen. Hoe zit dat? Er worden atoomklokken gebruikt waarvan NIST zegt er eentje te hebben die maar een seconde afwijkt in een miljard jaar. Bedoeld wordt natuurlijk precisie tot op een miljardste van een seconde, want in het heelal verandert een en ander. Volgens de oude theorie zijn er op Aarde minder tikken van zo'n klok dan in het vliegtuig of de satelliet en dat blijkt dus. Maar hier wordt een rekenfout gemaakt en beschouw vanuit het standpunt dat als hiervoor uiteengezet de seconde korter duurt op Aarde. Dan moeten de tikken bijgeteld worden die de klok levert gedurende het verschil met de langere seconde boven. Ingewikkeld? Dan moeten we gaan metenenteels in de sterrekunde.
Deze Russische auteur, door wikipedia geboycot in plaats van zijn argumentatie proberen te ontkrachten, met aanzien in eigen land schreef in the Canadian Journal of Pure and Applied Science over Poincaré. Die stelde voor om in plaats van Riemann meetkunde de euclidische te gebruiken met variërende lengtemaat.
Het boek van Yanchilin bevat interessante stof: Volgens het principe van least action zoekt een foton langs massa een pad met zo groot mogelijke stappen (oscillaties van lagere frequentie, minder energierijk) en daarvan zo weinig mogelijk. Waargenomen wordt een route niet vlak langs grote massa (lenswerking) zodat verder van massa verwijderd de tijd langzamer moet verstrijken (Dit behoeft toch geen verdere uitweiding?). Bij roodverschuiving onderscheidt Yanchilin drie meespelende factoren en komt dan eveneens uit op vlottertijdsverloop nabij massa. Dit hoort men niet te negeren doch trachten te weerleggen indien vastgehouden aan de oude theorie van een honderd jaar geleden.
Er zijn heel wat studenten die een vreemde taal, zelfs engels, nooit evengoed leren beheersen als de moedertaal. Verbetering van het onderwijs is daarom zeer gediend met leerboeken in de eigen taal en dit geldt de natuurkunde niet uitgezonderd. Onder leiding van Vasily Yanchilin ware die meting met atoomklokken op Saba uit te voeren. Waarna met verwerking van de resultaten er studieboeken in het nederlands geschreven dienen te worden. Men leze dat boek van Yanchilin (site: top-formula.net) om te ervaren hoe dat op een didactisch uitmuntende manier kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten