In het hoge noorden van ons land heeft men een ietwat luie tong en mond waardoor er veel halfvocalen gebruikt worden. Dat vergt minder inspanning dan -en aan het slot van bepaalde woorden. Een halfvocaal is het best aan te geven met een rondje boven de medeklinker, maar waar zit dat op het Internet? Dus hier dan maar met een hoofdletter. Zo krijg je loopM. Hoe dom is het dan om lopen te schrijven in dat dialect. Ofwel gindse lieden moet beter gebruik van het alfabet bijgebracht worden. Waarom doet men dat niet op de universiteit te Groningen? Die is Rijks- en ware om te vormen tot een eigen regionale onderwijsinstelling van niveau. Liefst in een autonoom Noordelijk Landsdeel en wijs de Zuiderzeespoorlijn af waardoor Stad nog dichter bij de dominerende Randstad zou komen te liggen. Een spoor over een heuvelige ringwal tussen Stavoren en Enkhuizen waarachter groot wild lijkt beter. Het IJsselmeer is immers overmatig groot voor vogels en vissen en weinig aantrekkelijk voor zeilers.
Soms is het zinvol om het groninger dialect-dat gelet op de woordenschat aspecten van een taal heeft- in het zich daartoe prima lenende futhark te schrijven. Bijvoorbeeld op plaatsnaamborden van Knoal, Bafelt, Rotum, GruN; dus geen slaafse navolging van hollandse mede/klinkerverdubbeling. Dat is vast interessant voor buitenlanders als die Joe-it Oe-ithoe-izermeden Rode Skoel bezoeken op weg naar het dorp met het houtje dat misschien geen namaak is. Wat staat daar op? Een contract tussen stammen (Ol heem geeM dei Aamluth, veem wieM getugn) of toch een wensspreuk? Hoe valt duimen en duiven in het gronings met respectievelijk een korte en lange klinker te noteren? Wat is het verschil tussen een bolle en een bull? De ene loopt hier, de andere overzee.
In Holland kun je niet als bij de televisie je hoofd afwenden van de gore, duizendvoudig herhaalde hersenspoeling der radioreclame. Misschien zijn de Groningers iets verder met beschaving want zoiets smerigs geschiedt niet in hun taaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten