TU Delft,
NIST beweert een atoomklok te hebben die tot op een seconde per biljoen jaar nauwkeurig is. Dit is ten onrechte want het heelal verandert. Ook een precisie van een biljoenste per seconde is waarschijnlijk onjuist omdat atoomklokken werken op overgangen van elektronen in een atoom. Afhankelijk van de lokale gravitatie is een atoom meer of minder compact en verschilt dientengevolge de benodigde of vrijkomende energie bij verplaatsing van de elektronengolven.
Sedert de Schepping is er overal evenveel tijd verstreken, aldus moderne zienswijze, doch de snelheid van fysische processen verschilt naar gelang van de gravitatiepotentiaal. In den Beginne met zeer grote concentratie verliep alles razendsnel en vandaar dat bij huidige grote massa's de tijd niet trager gaat verlopen en tot stilstand kan komen maar de zogenaamde zwarte gaten mogelijk restanten of nieuwvormingen zijn van de toestand in het prille heelal voordat dit doorzichtig werd.
Op de TU Delft doet men aan tijdmeting en weliswaar zijn de volgens het voorgaande vermoede afwijkingen van de atoomklokken kennelijk te klein voor metingen maar wel zou er een theoretisch model dienaangaande gemaakt kunnen worden en weshalve ik dit gaarne voorleg.
De tijdschaal, de telling van tijd, is in het ongewisse geraakt doordat energie een massa equivalent heeft. Een zich verplaatsend foton verandert de massa distributie van het universum. Wordt de hiervoor benodigde energie niet van buiten toegeleverd maar moet het foton die zelf ophoesten dan zal er sprake zijn van roodverschuiving. Bij behoud van energie en afname van c richting grens van het heelal krijgt massa grotere betekenis en te onderzoeken ware of hierbij overgang is van lineaire naar bijv. cirkelvormige beweging; maar zo ver zijn we eigenlijk nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten