maandag 1 juli 2013

pensioenfondssysteem uitpluizen

                 rentenieren

Over de essentiele fout in het huidige pensioenfondsensysteem wordt nagenoeg niet gesproken. Men is onwetend, begrijpt niet of meent geen slapende honden wakker te moeten maken.
Wanneer iemand zelf spaart en beheert voor de oude dag is het normaal om na het werkende leven het opzij gelegde op te eten. Een variant hierop met allerlei voordelen en alleen mogelijk in een ontwikkelde samenleving is een omslagstelsel zoals de AOW. Dan wordt er collectief gespaard, namelijk de AOW premie opgebracht, en meteen opgegeten zodat wie het nodig hebben nooit "zonder" zitten. Bovendien valt naar de actualiteit van welvaart of tegenspoed onmiddelijk aan te passen. 
Deelname in het pensioenfondsensysteem blijkt evenwel een soort rentenieren te zijn op vergaard kapitaal dat niet opgegeten wordt en tussen haakjes natuurlijk ook niet "meegenomen" kan worden. Wat is de motivatie om het gespaarde geld terzijnertijd niet in consumptie om te zetten? Let wel dat die consumptie dan gefinancieerd wordt uit de opbrengst van het verzamelde kapitaal ofwel worden anderen belast om de gepensionneerde te onderhouden. In deze toestand zijn er aspecten van economische dominantie en uitbuiting te herkennen. Nu de opheffing van de slavernij herdacht wordt is het goed om daar bij stil te staan.
Maar er is meer dat de aandacht verdient en om correctie vraagt:
 
Als er in Nederland overeenkomstig de wil van het souvereine volk belasting betaald wordt naar draagkracht rond het jaar van inkomstenverwerving dan vervalt de begunstiging van welgestelden via aftrek hypotheekrente en pensioenpremie. Correctie met terugwerkende kracht doet de staatsschuld verdwijnen en maakt verhoging mogelijk van de gelijkelijk verdelende AOW met honderden euros per maand. Van zulke hogere AOW stroomt een deel door naar kinderen die het kunnen gebruiken voor noodzakelijke bestedingen en de algemene welvaart neemt zo toe. Daarentegen zullen de rijken hun voordeeltjes missen, geen rente meer ontvangen op staatsleningen en minder kunnen oppotten.
Thans verwerven welgestelden dankzij de aftrek hypotheekrente eenzelfde huis voor netto tientallen procenten minder dan een minimumloner kwijt zou zijn. Deze laatste verdient te weinig in het welvarende land voor een eigen woning. De welgestelde echter houdt met die aftrek geld over en kan de arme "helpen" aan een huurhuis. Tegen forse vergoeding doorgaans en de ongelijkheid wordt nog verder vergroot. De aftrek pensioenpremie is in wezen een door het volk onbegrepen, geniepige methode om de inkomensverhoudingen schever te maken ten voordele van boven-modaal. De managers van de pensioenfondsen zijn ongeschoold en onbekwaam tot welvaart brengende produktie; zij hinderen echte ondernemers met hun winstbejag, met hun streven om de ongelijkheid na het werkende leven te vergroten, want daar komt het op neer. De vakbondsleiders met bovenmodaal salaris behoren tot degenen die profiteren en zwijgen. Zo ook de parlementariers. Maar dat het Centraal Planbureau en het CBS geen voorlichting geven is volstrekt beneden peil; het land gaat aldus in het buitenland corrupt heten. Zelfs de rechters profiteren. En verdienen daarom straf, want zij weten heel goed dat de staat jegens alle burgers neutraal behoort te zijn en niet de upperclass mag bevoordelen. Als deze laatste meer van de nationale koek wil hoort dat op eerlijke wijze te gebeuren door verlaging van de belastingtarieven. 
 
De christelijke helft van de bevolking wordt voorgehouden dat het doel in dit leven het rijk der hemelen is. Dat is komende en wordt zichtbaar wanneer mensen zich als burgers daarvan gaan gedragen. Wel, de Bijbel gidst over herverdeling zoals eens in de vijftig jaar die van de produktiemiddelen, indertijd akkers. Dagelijks geldt niet de os van de naaste te begeren, want die heeft het dier nodig om te ploegen en zo opbrengst van zijn land te krijgen. Multinationals trachten alle ossen in hun stal te krijgen. Het zal weinig moeite kosten om dan bovengenoemd rentenieren te verwerpen. Echter hebben de parlementariers en het volk terzake duidelijk verschillend belang omdat er in de huidige situatie van het pensioenfondsensysteem er netto een geldstroom resulteert van de onder- naar de bovenliggers. 


Wie gedwongen zijn huis moet verkopen met verlies zal dikwijls mede-eigenaar zijn van het door de pensioenfondsen vergaarde kapitaal, dat thans groter is dan het jaarlijkse nationale produkt, maar kan niet over zijn spaargeld beschikken. Rijkere personen hebben daar geen hinder van en hoeven dus ook geen verlies te lijden. Van wie is het vergaarde kapitaal? Wie stellen de beherende managers aan? Door wie worden dezen gecontroleerd? Beantwoording in duidelijke taal is noodzakelijk.

Geen opmerkingen: