theater monoloog

 

                        de oprechte chinees

                                                als decor een piepklein oud caravannetje

Hier sta ik, even weggelopen uit mijn paleis.

Nu ben ik keizer van China.

Nummer één in het Hemelse Rijk.

Heerser over bijna 1500 miljoen mensen.

De grote baas dus.

Communisten noemen mij voorzitter. Bij democraten heet ik president. Voor velen binnen en buiten de partijen ben ik de dictator. Want mijn wil wordt wet en is wet en zal, zo lang ik leef, wet zijn. Zo ben ik de keizer, al komt dat woord uit Europa. Het dekt wat honderd generaties in dit grote rijk ondervonden. Zij moesten kruipen in het stof. De keizer van China is zeer verheven.

     heen en weer lopend, zich van en naar het publiek wendend

Ik was een vondeling.

Daarom zal men mij uitgekozen hebben keizer te worden. Immers is er geen familie en ontbreekt de verleiding om die boven anderen te begunstigen en te laten profiteren, hetgeen omgekeerd die anderen nadeel oplevert. Dat begrijpen jullie wel.

Dikwijls voel ik mij nog een vondeling, maar dat vertel ik niet aan mijn medewerkers. Ik vertel het als keizer dus niet aan mijn onderdanen. Want zij moeten gehoorzamen. Van laag tot hoog. De koelies en de moderne mandarijnen, allemaal. En ook wat daar tussen zit.

Maar, maar.....

      heen en weer lopend met de hand onder de kin, nadenkend

Maar de Oigoeren willen niet, de Tibetanen willen niet en er zijn een paar bobo's op Taiwan die ook niet willen. Niet willen horen bij ons grote Hemelse rijk, voor ons het middelpunt van de planeet.

Ik ben keizer van China en moet iets doen. Wat kan ik doen.

      gaat zitten op een klapstoel

Mijn gewicht..... reikt niet toe om deze stoel in elkaar te laten storten. Mijn gewicht is meer dan dat van 1500 miljoen chinezen samen.

     paar tellen pauze

Ik moet op mijn tenen lopen om geen domme dingen te doen in een wereld waarin China niet meer geïsoleerd is zoals bij vroegere keizers. Die konden doen en laten naar goeddunken zonder grote schade aan te richten. Ik ben dus afhankelijk, zou je kunnen zeggen.

     een vinger opstekend om te onderstrepen

En toch ben ik uiteindelijk de gebieder, de echte keizer.

Totdat men mij naar mijn kroon steekt en dan ongetwijfeld mij van kant zal maken.

     pauzerend en bedrukt naar beneden kijkend

Hoeveel ontevreden lieden, hoeveel moordenaars zitten er onder zo'n grote bevolking? Een lijfwacht? Negen keer gaat het goed, maar de tiende keer is het raak.

     zich over het voorhoofd vegend

_{Van regeringswege wil ik geen terreur om potentiële daders uit te schakelen. Begrijp mij goed: bij reële verdenking is oppakken en strafkamp de boodschap. De geschiedenis wijst in verscheiden landen uit dat dit tamelijk effectief is. Hoeveel Oigouren en Tibetanen zitten er al vast? MIjn ministers zullen het wel weten. Gaf ik hen niet de vrije hand omdat ik andere kopzorgen heb?}

     _{water drinkend uit een glas dat een hand hem aanreikt}

_{Ik laat niet eens voorproeven, al zou dat wel moeten want als keizer van China heb ik een taak. Je kunt het niet allemaal overlaten aan ondergeschikten, vooral niet als die het nieuwe kapitalisme toegenegen zijn. Tuurlijk, de keizer is en hoort de rijkste persoon te zijn, maar ik kan niet stiekem naar de markt of een slechte wijk in de stad om mij uit te leven met centjes.}

_{Toen ik op staatsbezoek in het Westen was stond ik verbaasd over het geleuter daaromheen. Het moet toch duidelijk zijn dat ik in het steeds machtiger wordend China lakens uitdeel die in de rest van de wereld niet veronachtzaamd kunnen worden. Mijn  Hemelse Rijk met anderhalf miljard chinezen wordt toonaangevend en ik ben de baas, de keizer van China.}

     _{met de handen het hoofd steunend op een stoel in diep gepeins}

_Of.....

_{Die Christus kan ik niet uitvlakken.}

_{Mijn geleerden zeggen dat hij boodschapper is van de Schepper en Nieuw Verbond tussen God en mensen brengt. Daar moet ik zien meer van te weten te komen. Wie is toch die Schepper, Maker van de prachtige Aarde waarop evolutie gebeurt?}

_{Mijn geest en eigenlijk die van iedereen moet zich ontwikkelen door schade en schande, door lief en leed, zeggen ze, om boven het dier uit te stijgen. Ik woon in een lichaam dat kennelijk niet geheel van mijzelf is, controle, beheersing is maar matigjes. Rijst eten met wat groente en ziedaar komt de keizer van China tevoorschijn. Waarom lichten de wetenschappers ons niet beter in?}

     _{opstaand en met de rug naar het publiek op ferme toon}

_{Als bijna iedereen een vrijstaand huis wenst is ons land te klein. Ik bedoel voor een paar duizend miljoen chinezen, oigoeren, tibetanen. Hierover denk ik na; al een hele tijd. Met een bevolking van 500 miljoen zouden we geen bedreiging voor andere staten vormen.}

    _{zich omdraaiend naar het publiek}

_{Misschien willen jullie ook hierover nadenken.}

    _{wijzend naar het caravannetje}

_{Kijk, uit het paleis ben ik geslopen naar dit piepklein oud caravannetje, dat ooit voertuig voor een prettige vakantie was en nu in al zijn eenvoud mij dient als plek voor meditatie.}

_{Te klein om een hele schare van mandarijnen erbij te hebben en oud genoeg om op vergankelijkheid te wijzen.}

_{Hier is mijn home, mijn thuis als ik niet in het paleis zit of in een grafkist lig.}

    _glimlachend

_{Moet ik het jullie naar de zin maken?}

_{Gij wilt toch carrière maken, medemensen voorbijstreven, baas over hen worden. Dat is wat je op de tegenwoordige universiteiten leert.}

_{Als vondeling ben ik gelukkig zonder nobele afstamming en niet te zeer bezeten door aspiraties nu ik het hoogste ambt bekleed.}

_{Soms komt de vraag bij mij op of ik als vondeling wel een echte chinees ben.}

_{Al zie je het niet gemakkelijk, toch heb ik spleetogen.}

_{Mijn wortels liggen wel degelijk in Oost-Azie en wat die obesitas amerikanen allemaal uitspoken beschouw ik met kritische blijk.}

_{Zo wil ik keizer van China zijn. Het goede uit de westerse samenleving overnemen en de Oigouren en Tibetanen vrij laten.}

_{Mijn mandarijnen geef ik een schop onder de kont als zij zich daar tegen verzetten. Per slot van rekening ben ik Poortwachter van het Hemelse Rijk dat vredelievend moet zijn en alle onderdrukking heeft uit te bannen. Nu kan ik weer even verder.}

      _{verdwijnend van het toneel}

     _{een paar tellen later weer terug, stampvoetend}

_{Dat kan niet. Dat kan niet. Nee, ik wil niet mijn landgenoten dwingen om maar 1 kind te hebben. Dat zou overigens grondige DNA registratie vereisen met zware sancties.}

_{Maar de keizer van China heeft het beste voor met land en volk.}

_{Hij wijst af wat de mandarijnen zeggen: dat er in Siberie wel een paar honderd miljoen chinezen terecht kunnen. Stel je voor, gedwongen in een ongunstig klimaat leven en volop bio-industrie voor een steeds groeiende bevolking. Ik heb ook met de dieren te doen en moet hen beschermen tegen zelfzuchtige mensen. Een kalf hoort bij zijn moeder de koe en kippen moeten hun eigen goede leven kunnen leiden. Waarom willen de mensen hier niet over nadenken en maatregelen treffen? De boer voedt mij. Zou ik als ondankbare domme hond zijn kinderen slechts gestapelde hokken in enorme steden gunnen?}

_{Mijn generaals willen dat. Het laat zich raden waarom Het is onsportief..}

     _{wijzend op het caravannetje}

_{Daar werd ik gevonden. Waar is mijn moeder. Wat heeft haar bezield. Niemand weet het of mogelijk wordt het voor mij verborgen gehouden.}

     _{zuchtend, de handen voor het gelaat slaand}

_{De keizer van China moet streng zijn, tot ver in het buitenland. Anders gaat de planeet naar de haaien.}

_{Wie wil er in mijn plaats komen? De zware taak overnemen?}

     _{indringend naar het publiek kijkend, dan hoofdschuddend}

_{Ach, dat zijn er volop. Ze beginnen met mooie woorden en vestigen dan dictatuur. It is me what, zegt men in steenkoolengels.}

    _{zijn keizerlijke mantel half uittrekkend}

_{Kijk, een mens, net als jullie maar wel de keizer van China.}

_{Zouden jullie mij herkennen als ik naakt was?}

    _{spotlight uit}

    _einde