Er is een en ander mis met Post NL. Dit komt door onbekwame leiding maar ook omdat het internationale postverdrag een foute bepaling heeft. Wie een brief op de bus doet is daarvan niet langer eigenaar en evenmin het postbedrijf. Er geldt plicht om af te leveren bij de geadresseerde en die heeft daar recht op conform de bedoeling van het verdrag. Daarin staat tot nog toe evenwel dat de afzender eigenaar is en dat blijft tot aan de bezorging. Kan het postbedrijf dit laatste niet voor elkaar krijgen ondanks alle inspanning dan is er inderdaad retournering geboden. Maar wil het postbedrijf niet bezorgen dan wordt de geadresseerde bestolen, hetgeen tot bestraffing moet leiden gelet op de ernst van de zaak.
Post NL wil op instigatie van het Gemeentebestuur van Amsterdam niet bezorgen in wel zichtbare brievenbussen bij sommige boten waarop mensen wonen, maar waar de gemeente geen huisnummer heeft verstrekt. Om het voor de postbode te vergemakkelijken wordt dan door de bewoners zelf een passend huisnummer gemaakt, doch dat willen de ambtenaren niet erkennen. Een gemeente heeft zich helemaal niet te bemoeien met het postverkeer en B & W zijn eventueel te vervolgen en strafbaar wegens hinderen. Tot dusver weigert de Justitie recht te spreken door de kwestie te behandelen en kan Post NL doorgaan met het ontvreemden van brieven. Men moet ervan op aan kunnen dat de post goed verzorgd wordt, het postbedrijf eerlijk handelt en brieven bezorgt waar dat mogelijk is. Daarom is de Justitie te berispen wegens niet optreden tegen de knoeierij, het bedrog van Post NL. Op te merken is dat personeel van winkels niet bevoegd is om poststukken af te handelen en daar is bovendien geen mogelijkheid voor poste restante van brieven. Vanuit de Nederlandse wetenschap is voor te stellen om het postverdrag te verbeteren zodat kwaaie praktijken van postbedrijven meteen aangepakt worden. Voor veilig en betrouwbaar postverkeer is het nodig om weer echte postkantoren te hebben.
Vroeger zat daar ook de Rijkspostspaarbank. De Nederlandse Bank faalt danig in het geldverkeer en daartoe had de vorige president ontslagen moeten worden alsook de nieuwe indien verbetering uitblijft. Want door de grote inflatie verdwijnt koopkracht bij de kleine spaarders, die niet in de gelegenheid zijn om aandelen of onroerend goed te kopen, welke redelijk bestendig zijn tegen inflatie. De kleine man moet opzij zetten voor latere grote aankopen, maar de banken (en diens aandeelhouders) pikken van hem met kleine rente bij hoge inflatie. Er ontstaat verschuiving van daadwerkelijk koopkrachtvermogen ten gunste van welgestelden, ten nadele van beneden-modaal. De Nederlandse Bank had remedie moeten toepassen en de Minister van Financiën dwingen om aan de kleine spaarder de inflatie te vergoeden, evt. zonder verdere rente. Want dat kan en daartoe is een Rijksspaarbank prima van dienst. De overheid gaat dan beschikken over de grote som van kleine inleggingen zonder werkelijke kosten behalve de administratieve. Welnu, zulk sparen kan weer prima op postkantoren. Ondertussen kreeg de ex-president van DNB een lintje in plaats van bestraffing wegens zijn knoeierij ter zake van het ruilmiddel geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten