Terzake van Bijstand bestaan er veel misverstanden. Technisch gesproken bestaat er allang geen Bijstand meer omdat wie arbeidsongeschikt is verplicht in verzekering valt en lieden onvrijwillig zonder werk als het ware stand by op de arbeidsmarkt staan met alle rechten vandien zoals correcte benaming en salariering. De Europese Unie gebiedt de lidstaten om ervoor te zorgen dat elke burger kan participeren in de welvarende samenleving op tenminste een materieel minimumnivo. Dit met vrije besteding en stadspassen of andere vorm van reductie voor mensen die tekort komen is uit den boze. Dat de bobos van de PvdA een ton pakken en er voor het lagere volk slechts een stadspas rest is dus fout. Ook dient elke burger met respect bejegend en in zijn waarde gelaten te worden. Helaas mogen nederlandse ambtenaren medemensen kennelijk graag naar beneden trappen met vernederende betiteling zoals bijstandsgerechtigde, welk woord een zeer negatieve klank heeft.
In geval van onenigheid over sociale verzekering is er de rechter die bevoegd is tot oordelen. Dit komt absoluut niet toe aan ambtenaren en al evenmin aan B & W van een gemeente. Deze laatste mag slechts ondergeschikte ambtenaren corrigeren. Gelet op de beginselen der Europese Unie zal dus altijd tijdig een uitkering verstrekt moeten worden aan degenen die hierom verzoeken, ook bij vermoeden van fraude tenzij dit laatste duidelijk blijkt. Blijkt zo'n vermoeden te worden bewaarheid dan dient er terugvordering plaats te vinden en hiertoe zijn er bekende wegen bij de autoriteiten.
Uit het bovenstaande valt af te leiden dat ambtenaren "op bezoek" (om tandenborstels te tellen, etc.) ten allen tijde geweerd kunnen worden; toegang tot een woning tegen de wens van de bewoner is slechts mogelijk nadat hiervoor toestemming van de rechter verkregen is. Dit is in overeenstemming met het Internationale Verdrag op Burgerrechten dat als grondslag heeft het befaamde art 1 der Verklaring van de rechten van de mens: ieder wordt geboren vrij en gelijk in rechten. Het impliceert ook materiele aspecten zoals het recht op een eigen minimale plek om te wonen of te verblijven zonder dat anderen tegen je wil daar geld uit slaan of er binnen dringen.
Ondermeer een groot hiaat in de NL wetgeving is dat miljonairs toegestaan wordt om te parasiteren, om niet bij te dragen aan de nationale produktie waarvan zij immers wel volop consumeren. In zekere zin geldt dit ook voor vroeg gepensionneerden en lieden die na hun 65e best nog een steentje kunnen bijdragen. In het blaadje MUG, bedoeld voor mensen zonder werk en aangewezen op sociale voorzieningen, worden de medeburgers onderaan de maatschappelijke ladder wijs gemaakt dat ze recht hebben op een beetje meer. Dat is een slinkse methode om hen af te houden van volwaardige gelijkberechtiging.
In geval van onenigheid over sociale verzekering is er de rechter die bevoegd is tot oordelen. Dit komt absoluut niet toe aan ambtenaren en al evenmin aan B & W van een gemeente. Deze laatste mag slechts ondergeschikte ambtenaren corrigeren. Gelet op de beginselen der Europese Unie zal dus altijd tijdig een uitkering verstrekt moeten worden aan degenen die hierom verzoeken, ook bij vermoeden van fraude tenzij dit laatste duidelijk blijkt. Blijkt zo'n vermoeden te worden bewaarheid dan dient er terugvordering plaats te vinden en hiertoe zijn er bekende wegen bij de autoriteiten.
Uit het bovenstaande valt af te leiden dat ambtenaren "op bezoek" (om tandenborstels te tellen, etc.) ten allen tijde geweerd kunnen worden; toegang tot een woning tegen de wens van de bewoner is slechts mogelijk nadat hiervoor toestemming van de rechter verkregen is. Dit is in overeenstemming met het Internationale Verdrag op Burgerrechten dat als grondslag heeft het befaamde art 1 der Verklaring van de rechten van de mens: ieder wordt geboren vrij en gelijk in rechten. Het impliceert ook materiele aspecten zoals het recht op een eigen minimale plek om te wonen of te verblijven zonder dat anderen tegen je wil daar geld uit slaan of er binnen dringen.
Ondermeer een groot hiaat in de NL wetgeving is dat miljonairs toegestaan wordt om te parasiteren, om niet bij te dragen aan de nationale produktie waarvan zij immers wel volop consumeren. In zekere zin geldt dit ook voor vroeg gepensionneerden en lieden die na hun 65e best nog een steentje kunnen bijdragen. In het blaadje MUG, bedoeld voor mensen zonder werk en aangewezen op sociale voorzieningen, worden de medeburgers onderaan de maatschappelijke ladder wijs gemaakt dat ze recht hebben op een beetje meer. Dat is een slinkse methode om hen af te houden van volwaardige gelijkberechtiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten