woensdag 25 september 2019

opletten in de sterrekunde

turen naar een zwart gat

                                                           Filosofen op onze universiteiten hangen vet betaald graag lui achterover. Geen woord van kritiek toen er een foto van een zwart gat in omloop gebracht werd, hetwelk een compositieprent was met schijnsel rondom iets dat veeleer een resterend brok ondoorzichtig heet oerheelal kan zijn dan een zwart gat. Want zwarte gaten bestaan niet, aldus Vasily Yanchilin in zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) en stilstand van de tijd nabij geconcentreerde massa is in volkomen tegenspraak met de snelle evolutie van het jonge universum. Dat begon niet uit een punt, want een punt is een wiskundig begrip en bestaat in de fysica niet omdat het geen afmetingen heeft. "Ons" heelal vormt een deel van een groter geheel dat wij op Aarde niet kunnen zien waar het cumulatief sneller uitdijt dan de lichtsnelheid. Dat die lichtsnelheid constant zou zijn is een bewering gemaakt als werkhypothese; indien het klopt en de boel uitdijt verdwijnt er massa van sterren en -stelsels uit het zicht ofwel gaat ons-heelal steeds minder massa bevatten. Als de natuurkundige wetten in strikte relatie staan met massa (Mach principe) behoort men zich af te vragen of dan die wetten veranderen. Indien er geen verband is rijst de vraag wat dan wel die wetten bepaalt. Biologen neigen gauwer tot atheïsme -dat voor wijsgeren geloof aan kabouters die "schiepen en onderhouden" behelst omdat de Logica Eerste Oorzaak eist- vanwege hun verzuim om na te denken over het wonderlijke koolstofatoom. Atheïsten hebben in zoverre gelijk dat de Schepper, het Scheppende, niet naar het beeld van een mens bestaat. Maar wegens gekoppelde intelligentie spreken we niet over een Het maar denken aan een Hij of Zij en de religie leert dat Die ons vriendelijk gezind is. Nogal als opvoeder met doormaken van lief en leed om geen automaat of zombie te worden.
Vasily Yanchilin toont diverse tekortkomingen van de algemene relativiteitstheorie aan en behandelt ter illustratie het traject van een foton dat massa passeert. Dit gebeurt in een boogje zoals waarneming uitwijst: het foton zoekt een pad voor zo groot mogelijke stappen (oscillaties van lagere frequentie die minder energie vertegenwoordigen) en daarvan zo weinig mogelijk. Geheel in overeenstemming met het principe van least action. Dit betekent dat de tijd nabij massa sneller (de frequenties zijn er hoger) verloopt. Zie op onderstaande site, 29 augustus 2019 voor uitleg over het aflezen van atoomklokken en het experiment om aan te tonen dat Einstein fout zat; een honderd jaar geleden en daarom niet kwalijk te nemen. De russsische onderzoeker bericht uitvoerig op zijn site top-formula.net en gebruikt in het Canadian Journal of Pure and Applied Science handige wiskunde. Hij oppert tevens te onderzoeken of de potentiaal van de totale massa van het heelal mogelijk zich in een oogwenk verspreidt en dan ware te zoeken naar een link met niet-lokale fenomenen van de kwantummechanica. Doch zwaartekrachtsgolven hebben energie en kunnen een staaf bewegen, zodat niet aangenomen wordt dat zoiets ongeacht afstand mogelijk is want dan is toch het einde zoek. Door LIGO waargenomen "zwaartekrachtsgolven" kunnen beschouwd worden als ontstaan uit flinke variaties met verschillende oorzaak van regionale potentiaal. "Ons begrensd deelheelal" heeft als voren te maken met verlies van massa, maar daar staat misschien tegenover aangroei van donkere massa uit diffuse en door afname van de lichtsnelheid verzwakte fotonen telkens aan de opschuivende grens van de uitdijing. Als er bij je dood een chip gemaakt wordt voor een reprint elders, waar "de sluier wegvalt", gebeurt de transmissie ongetwijfeld wel tijdloos. We hebben goede logica nodig om onder woorden te brengen, de horizon te verkennen in plaats van in een zwart gat te blijven steken. Nu wil het geval dat nooit de filosofen verklaard hebben hoe het kan dat op tien kilometer hoogte groepen mensen door de lucht schieten. Zij hadden daarbij echter niet zozeer een taak omdat de logica van de stapsgewijze ontwikkeling voor iedereen duidelijk was. Maar thans zitten de meeste sterrekundigen op een dwaalspoor met zwarte gaten, inflatie van het jonge heelal, versnelde uitdijing nu en nota bene negatieve energie. Weigeren de zittende dikkonten in de filosofische faculteit hulp dan kunnen zij beter verdwijnen, plaatsmakend voor hopelijk bekwamere nieuwkomers.

                 

Geen opmerkingen: