het recht van de naaste
Men kent het zwarte fascisme van de nazi's, het bruine uit Italie en te onderscheiden ware ook oranje-fascisme, een lichte vorm. Daarbij valt fascisme te begrijpen als wel kennend de principiële gelijkwaardigheid van de mensen maar dit verstorend ten bate van een groepsbelang. In het begin der vorige eeuw werden rangen en standen nog normaal gevonden -overigens anders dan in de gemeenschappen van jagers en herdersvolken en misschien ook op de Drentse marke- zodat toen het woord fascisme in de geschetste betekenis niet bestond. In ons land vigeert het oranje-fascisme volop en dat is voor iedereen duidelijk die art 1 der universele Verklaring van de rechten van de mens aanvaardt. Dit art vormt grondslag der Verdragen van de Europese unie, het staat in de preambule, en verdragen gaan vóór nationale regelgeving. Maar "Den Haag" en het parlement daar willen niet weten van bindende referenda, het deelnemen van het volk aan beraad en besluit. Deze vallen ergo onder de noemer oranje-fascisten. Dat klinkt akelig maar het is ook buitengewoon smerig.
De hollandse Justitie beschouwt art 1 als slechts een mooie formulering zonder wetskracht en ziet daarmee af van zijn onafhankelijke positie in de trias politica doch volgt slaafs de machthebbers in de piramidale maatschappij. Wij moeten snel toe naar de republiek van gelijkwaardigen zoals past bij een beschaafde natie. Hierin floreert het recht van de naaste op billijke verhoudingen tussen de mensen. Dat sluit bijvoorbeeld uit dominantie van een parlement boven de rest van het volk. Bedenk dat vroeger men moeilijk als heel volk kon samenkomen en er dus vertegenwoordigers nodig waren; geen overheersers! Helaas schort het ondanks het Internet behoorlijk aan goede uitingsmogelijkheden voor de burgers. Zo kapt de NRC berichtgeving af als er niet eerst betaald wordt -teveel voor heel wat mensen- en wordt censuur toegepast op reacties. Dat moet anders en buiten wetboek en gewoonterecht om geldt hier het naasterecht; in dit geval inhoudend dat men vrijelijk van de communicatiemogelijkheden gebruik mag maken om serieuze bijdragen aan de opbouw van de samenleving te leveren. Wellicht komt er dan ook betere, duidelijker terminologie. In de godsdienst ligt men wat dit betreft deels voor, maar aan de andere kant bevalt het beeld van God de Vader niet meer zo goed in deze zin, dat dan God als een soort supermens gezien wordt, net als voordat de ruimte van het heelal ontdekt werd, waarin mogelijk miljoenen bewoonde planeten zitten. In plaats van het woord God kan men dan misschien beter Grote Geest bezigen. Hierbij niettemin vasthoudend aan de betekenis van Vader als zeer zorgzaam. God heeft op Zijn boerderij een Aardbol waarop Hij mensen kweekt, vergezeld van dieren in een groots plantenrijk.
Naast het recht volgens het wetboek, dat door het soevereine volk en zijn vertegenwoordigers opgesteld wordt, kent men het gewoonterecht, hetwelk niet op papier maar in de hoofden verankerd is. Daarenboven is er toepassing van "het recht van de sterkste", hetgeen doorgaans allesbehalve rechtvaardigheid inhoudt en veeleer jammer en verdrukking genereert. Precies het tegenovergestelde van wat de beschermende wet beoogt. Het gebeurt dat onbekwame rechters van de "onafhankelijke" Justitie middels het faciliteren van belastingontduiking door multinationals en via premieaftrek voor welgestelden in feite de haves en hebzuchtigen beschermt. En de facto wereldwijd arme mensen laat bestelen. Daarom is het noodzakelijk om naast wetrecht en gewoonterecht nog een derde soort, het naasterecht te onderscheiden en daadwerkelijk te gebruiken. Dit houdt in dat in alle omstandigheden de essentie van gelijkwaardigheid der mensen voorop staat. Zulks is in overeenstemming met de Verdragen der Europese Unie, geldend vóór nationale regelgeving, met bevestiging in de preambule van de verdragen dat art 1 der universele Verklaring van de rechten van de mens bindend is. Echter verwerpt "Den Haag" dit, zowel het kabinet als het parlement willen niet weten van ieders recht als gelijkwaardigen op deelname aan beraad en besluit via referenda. Waarna een ondergeschikt parlement zorgt voor uitwerking en controle. Het gaat om een belangrijke zaak, want in de Tweede Kamer zitten alleen maar veelverdieners.
Actueel zijn de perikelen rond de Hema; Lion Capital (met veel geld van pensioenfondsen?) kocht de winkelketen vermoedelijk voor 1,3 miljard euro. Hoeveel de latere verkoop opbracht is niet bekend en evenmin ontbreekt goed inzicht plus cijfers over de intrinsieke waarde van de Hema. Wel wordt gesproken over afroming door Lion Capital om zich te verrijken en daartoe zou het nederlandse bedrijf schulden hebben moeten aangaan om het opgehaalde geld aan Lion Capital te overhandigen. Teneinde hiermee grotendeels het aankoopbedrag van ruim een miljard euro op tafel te leggen. Dit staat te boek als plunderen doch zou volgens de wetboeken geoorloofd zijn. Echter kunnen de door de directie van de Hema geleende miljoenen en ter hand gesteld van de engelsen beschouwd worden als een even grote schuld van Lion Capital aan de Hema onderneming. Weshalve terugbetaling vereist is. Als dat niet doenlijk is volgens het wetboek dan is het naasterecht toepasbaar: Bejegen de ander als uzelf. Dit is allesbehalve nieuw want in Londen kent men natuurlijk ook het bijbelse Tweede Grote Gebod en de zwakkere versie van genoemd art 1.
Flessetrekkerij is beloonbaar met gevangenisstraf en waar mogelijk teruggave van het ontvreemde plus vergoeding van schadekosten. Volgens het naasterecht, eerlijk handelen zonder een ander erin te luizen, lijkt er sprake van een vorm van flessetrekkerij door de chefs van Lion Capital, aangespoord door de participanten die zich niet willen blootgeven en met uit vermoedelijk onwetendheid meewerkende Hema directie. De situatie is thans zo dat alles rechtgezet kan worden. Hiertoe is uitvoerige vermelding der gebeurtenissen nodig met argumentatie voor conclusies. Een rechter wordt aangesteld als deskundige om de wet uit te leggen waar nodig en sancties te gelasten bij overtreding. Elke goede wet beoogt billijkheid, maar wettekst is beperkt en kan zo geformuleerd zijn dat er later problemen ontstaan als de letter van de wet die billijkheid verdringt. Advocaten zijn daar tuk op, goed in vasthouden aan die letter als de veel betalende client niet wil weten van billijkheid. Daarom moet de rechtbank zelf voldoende deskundigen aanstellen. Het geld daarvoor is ruimschoots beschikbaar want zo wil het het volk, willen wij het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten