Midden in de nacht was Haroen al Rasjid op zijn tocht toevallig beland op het vliegveld, waar hij zag dat premier Rutte een overstap maakte.
De kalief verzocht om een gesprek en aan het eind kwamen Irak en Syrie ter sprake.
Haroen zei: Weet u wel dat bij de bombardementen door uw F 16's ook onschuldigen getroffen worden?
Waarop Rutte antwoordde: Helaas, maar er is toestemming van het parlement om oorlog te voeren. Het volk begrijpt dat wij de moordenaars van IS niet straffeloos hun gang kunnen laten gaan als zij zoveel ellende veroorzaken.
Haroen merkte op: De bommen van u zullen hoogstwaarschijnlijk ook kinderen treffen en doden, maar stel dat er slechts een jongen een been verliest.
Rutte: Helaas, dat kan voor komen; daar hebben wij rekening mee gehouden.
Kalief Haroen vroeg: Betaalt u de rekening van die jongen? Zonder been komt hem schadevergoeding toe en dat zal al gauw 20.000 euro per jaar zijn. Of gelet op de onzekerheid van de toekomstige internationale relaties liever eenmalig een miljoen.
Rutte zuchtte en uitte zich met: Tja.
Haroen vervolgde: Wij kunnen bemiddelen om schadevergoeding bij de gedupeerden terecht te doen komen. U kunt ons een cheque geven.
Rutte stond op en zei: Neen, wij hebben daarvoor geen geld beschikbaar. Er heeft juist een belastingverlaging plaats gevonden voor de hardwerkende middenklasse en de Schatkist is zogezegd leeg. We moeten alweer lenen.
Haroen stond ook op, knikte naar zijn grootvizier en deze gaf bevel om Rutte af te voeren.
Dit is een zaak voor het Internationale Strafhof, liet de kalief weten, maar- met piekerend gezicht- dat staat in Den Haag. Hoe verder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten