onvoldoende kennis op de UvA
Naar verluidt wordt er een professor aangesteld bij de UvA om zwarte gaten te bestuderen. Evenwel bestaan die dingen helemaal niet en zo ook niet negatieve energie, inflatie van het jonge heelal en versnelde uitdijing daarvan. Dit is allemaal reeds in 2003 aangetoond in het boek van Vasily Yanchilin: The Quantum Theory of Gravitation. Deze russische onderzoeker heeft sinds 2017 een site top-formula.net en schreef in the Canadian Journal of Pure an Applied Science, june 2018, hoe te werken met veranderlijke lengtemaat in plaats van met de Riemann meetkunde. Deze laatste wordt gebezigd in de foute algemene relativiteitstheorie. Fout omdat in het zeer geconcentreerde jonge universum de processen razendsnel verliepen, hetgeen in tegenspraak is met stilstand van de tijd bij heel grote massa's. Des te meer fout omdat het foton gehoorzaamt aan het principe van least action, de gemakkelijkste weg kiest, en nabij massa zo groot mogelijke stappen (oscillaties van lagere frequentie) neemt en daarvan zo weinig mogelijk. Waargenomen wordt een baan niet vlak langs die massa maar op enige afstand; voor het foton is dit passage in een rechte lijn maar een waarnemer ziet een kleine paraboolbaan. Oscillaties van lagere frequentie betekent dat de seconde langzamer is op afstand van massa, terwijl Einstein beweerde dat de tijd vertraagt nabij massa. Yanchilin's boek opent nieuwe horizonten, maar het werd verbannen naar een afgelegen magazijn waar de studenten moeilijk bij kunnen en zodoende onwetend, dom blijven. Dit om een eigen theorietje van de professoren op het Sciencepark te promoten, dat echter waardeloos is omdat het niets oplost. Yanchilin brengt een kwalitatieve verklaring voor zwaartekracht, terwijl Newton en Einstein niet verder kwamen dan een kwantitatieve beschrijving. Hij ziet gravitatie als een puur kwantummechanisch verschijnsel. Toen Einstein met zijn algemene relativiteitstheorie kwam bestond die kwantummechanica nog niet. De werkster kan de nieuwe verklaring volgen indien uitgelegd wordt wat de Heisenberg onzekerheid inhoudt: Met hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheid reduceert zullen er in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa minder kwantummechanische verspringingen naar de verste helft zijn dan omgekeerd. Het netto resultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van de externe massa. Dit heet in dagelijkse taal aantrekking door de zwaartekracht.
De speciale relativiteitstheorie blijft wel geldig mits er bij gevoegd op een bepaalde tijd en een bepaalde plaats. Namelijk wordt er door Yanchilin op grond van kwantitatieve gegevens een relatie verondersteld tussen de potentiaal van de totale massa van het heelal en het kwadraat van de lichtsnelheid. Die potentiaal is in alle richtingen gelijk maar vermindert met de uitdijing van het heelal. Zo ook de lichtsnelheid om aan de grens van het universum tot nul te dalen. Daar heerst een puur kwantummechanische toestand van onbepaaldheid der factoren richting en snelheid. De andere kant op was er in het jonge heelal een grotere lichtsnelheid en dat verdisconteert in de Ia supernovae, die als afstandsgidsen gelden, verdwijnt versnelde uitdijing van het heelal. Zodat de daarvoor toegekende Nobelprijs te retourneren is. Wiskundigen worden opgeroepen om te werken aan formulering van differentiaalvergelijkingen van potentiaal en lichtsnelheid en zie het artikel in het CJPAS om de veranderende meter er in te betrekken. Nu is men het er wel over eens dat de lengtemaat nabij massa krimpt en de afstanden groter worden. Dit behelst verkleining van het atoom en grotere benodigde energie om electronen te laten verspringen onder uitzending van straling. Het moet verrekend worden in het door Yanchilin voorgestelde experiment met laserstralen en atoomklokken. Algemeen bekend is roodverschuiving van licht afkomstig van of nabij massa. Het experiment behelst laserlicht van de voet van een toren naar de top of om sneller resultaat te behalen bijv. vanaf het strand naar het observatorium op Tenerife. Dat licht heeft te maken met het overwinnen van de zwaartekracht terwijl de seconde aan de voet sneller verloopt. Gedurende enige weken moeten de oscillaties aan de voet en die aan de top gemeten worden en Yanchilin verwacht bevestiging dat de seconde aan de voet inderdaad sneller verloopt, de atoomklok sneller blijkt te tikken na het aanbrengen van hierboven genoemde correcties. Doorgaans wordt de fout gemaakt om te kijken hoeveel tikken de atoomklokken beneden maken tijdens een seconde zoals die beneden geldt. Maar in werkelijkheid is volgens de nieuwe theorie die seconde daar korter dan eentje boven. Neemt men beneden dezelfde periode als boven, dus een seconde plus nog een fractie daarvan, dan krijg je beneden in totaal meer tikken.
Filosofen zochten in de oudheid naar logische verklaringen, maar de tegenwoordige leunen vet betaald achterover en verzuimen om de onwetenschappelijke fantasieën over zwarte gaten, negatieve energie en inflatie eens op waarheidsgehalte te onderzoeken. Zal dat gebeuren op het aanstaande natuurkundecongres op het Sciencepark? Dan moet Vasily Yanchilin uitgenodigd worden voor een gastcollege met aansluitend discussie. Wel even eerst het boek lezen en proberen aan te wijzen waar er fouten staan anders dan professorale verstrooidheid, waardoor Yanchilin de Planck nog steeds "constante van Planck" noemt hoewel die in de nieuwe theorie veranderlijk is en niet deugt als basis voor het definieren van de kilogram. NIST in de USA was daar druk mee bezig en ze beweren een atoomklok te hebben die maar een seconde in zoveel miljoen jaren afwijkt. Correct is dat per seconde de klok minder dan een miljoenste afwijkt, want het heelal dijt uit en daardoor verandert er een boel. De opschuivende grens van het universum zou een broedplaats kunnen zijn van donkere massa als fotonen te zwak of te verstrooid raken om nog met iets te reageren zo er aan die grens iets is. Hierbij komt het energievraagstuk ter sprake. Een foton heeft geen massa maar kan volgens Einstein's formule wel massa transporteren. Ietwat actueel zijn zwaartekrachtsgolven, die in feite ontstaan door lokale veranderingen van potentialen, en daarom beschouwd kunnen worden als potentiaalrimpels. Zijn de metingen juist dan moet geconcludeerd worden dat potentiaal zich met de lichtsnelheid verbreidt. Wat potentiaal precies inhoudt is wel een verkennend essay waard; straling is er alom, zelf nabij de Aarde volop van de zon waar wij nachtelijk duister opmerken en de door Yanchilin geponeerde "light formula" vergt verder onderzoek, met mogelijk redactie als differentiaalvergelijking. Amazone biedt Yanchilin's boek tweedehands aan voor 195 dollar. Misschien is het voor een paar tientjes nog nieuw verkrijgbaar bij de uitgever te Moskou. Tot dusver ontbreekt steekhoudende kritiek op Yanchilin's werk; alsof dat niet wel mogelijk is. In de duistere Middeleeuwen werden voor gevestigde autoriteit onwelgevallige boeken op de brandstapel gegooid. Thans is doodzwijgen in de mode, hoewel men weet dat dit niet bepaald wetenschappelijk te noemen valt. Wikipedia boycot de russische auteur en heeft mij op een zwarte lijst geplaatst omdat ik Yanchilin's ideeën naar voren bracht.
Voor de universiteit is het een grote blamage om zich bezig te houden met zwarte gaten, maar er wordt wel meer geknoeid zoals in de rechtenfaculteit waar men doodleuk beweert dat NL een rechtsstaat is, terwijl door kabinet, meerderheid van het parlement en de Justitie art 1 der Verklaring van de rechten van de mens volop geschonden wordt. Zie voor meer hierover onderstaande site. Zwarte gaten zijn natuurkundig onmogelijk, maar wel bestaan er enorme massa's en onderzoek kan zich richten op misschien mogelijke situaties daar als in het prille universum voordat de temperaturen daalden en deeltjes gevormd werden. Op pagina 167 van zijn boek behandelt Yanchilin dimensies en elke student hoort daar notie van te nemen. Lees ook op pagina 222 over de verstorende "demon".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten