puntje bij paaltje
Socrates meende dat de staat overwicht toekomt op de individuele vrij zijn weg zoekende burger vanwege het steunen op de wet van de gemeenschap die de staat vormt. Een goede wet, deels gemaakt door mensen als aanvulling op het ethische van mens-zijn, is mooi maar de mensen zijn dikwijls slecht en daardoor werd hij slachtoffer. Wat als Achterkamertjes vol welgestelden de kandidatenlijsten voor verkiezingen bepalen? Dan hebben we in theorie nog over van de begeerde trias politica die onafhankelijke rechterlijke macht. Het blijkt echter dat de rechters de kern van de Europese Verdragen minachten en saboteren, zoals die staat in de preambule met verwoording van gelijkwaardigheid. Dit immers geeft automatisch recht op deelname aan beraad en besluit, hetgeen uitvoerbaar is via bindende referenda, waarna een ondergeschikt parlement zorgt voor uitwerking en controle. Deze fout is al voldoende om de zittende kring achter de groene tafel van ons kent ons weg te vegen, doch men presteert het bovendien mee te werken aan het bestelen van arme mensen in eigen land en wereldwijd via het gedogen van belastingontwijking en aftrekregelingen die ten goede komen aan de rijkeren, waartoe zij zelf ook behoren.
De griekse filosoof zei dat het tijd voor hem was om weg te gaan, om te sterven terwijl anderen het leven hadden. En voegde daar aan toe dat hij niet wist -anders dan de goden- wie het lot gunstiger gezind was. Maar wij willen nieuwe rechters, bekwaam en wel eerlijk, terwijl de bedriegers zich in dwangarbeid op Spitsbergen kunnen vermaken: keien rapen ter versterking van onze dijken. Zelf wist hij niets beweerde Socrates maar om zich heen merkte hij nog grotere onwetendheid op. Die is grotendeels kunstmatig en terug te voeren op kwaadaardigheid: ondanks een meerderheid van links en middenmoot de voedselbanken laten blijven bestaan in plaats van 5000 euro erbij voor de minima. Tja, om inflatie te vermijden zouden de bovenliggers die aan de macht zijn dan tien mille moeten inleveren. Liever miljarden euro's naar Spanje sturen dus om de vele miljonairs daar te ontzien, want als die in de spaanse schatkist dokken zou dat voor de rijken bij ons -die overhouden- een slecht voorbeeld zijn dat zij niet nagevolgd willen hebben.
Wie weet echter willen de spanjaarden iets terug doen voor de ontvangen miljarden en bijvoorbeeld de topvoetballers van Barcelona zijn misschien wel genegen om iets te doneren aan onze voedselbanken. Als de spaanse miljardairs meedoen levert dat al gauw een paar ton op en dat is mooi meegenomen voor de klantjes van de bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten