als het explosief begon........
Te Nijmegen heeft de universiteit een leerstoel over zwarte gaten. Dat zouden grote massa's zijn waarbij de tijd volgens de algemene relativiteitstheorie stil komt te staan. Dit harmonieert evenwel niet met het snelle tijdsverloop van de processen in het prille zeer geconcentreerde heelal. Dat heeft niet als begin een punt, want een punt is een wiskundig begrip en bestaat in de natuurkunde niet omdat het geen afmetingen heeft. Door velen wordt ten onrechte aangenomen dat na het "ontstaan" van zo'n oerpunt er in een mum van tijd inflatie volgde, doch hiervoor is geen enkel wetenschappelijk bewijs. Men kwam hiertoe op grond van de eerste straling in het heelal welke uit alle richtingen naar ons toe komt na een weg te hebben afgelegd van vele miljarden jaren. Metingen aan supernovae Ia zouden voorts uitwijzen dat het universum versneld expandeert en om dit te verklaren verzon men het bestaan van negatieve energie. Natuurkundig is dit onmogelijk, mathematisch niet te bewijzen en nooit waargenomen. Het idee van versnelde uitdijing verdwijnt als de lichtsnelheid vroeger groter was. Bij het explosieve karakter van het zeer jonge heelal past uiteraard geen toenmalige in vergelijking "trage" lichtsnelheid van 300.000 km/sec.
Al deze verouderde theorie wordt onderwezen op de nederlandse universiteiten en is gebaseerd op een werkhypothese van Einstein een honderd jaar geleden dat de snelheid van elektro-magnetische golven in vacuüm altijd en overal constant is. Dit is een ongefundeerde aanname uit een tijd toen men nog weinig wist over atomen en de kwantummechanica onbekend was. Men dacht dat er in het heelal lege plekken voor kwamen, maar er is overal straling en nergens bestaat er werkelijk vacuüm. Licht zoekt de kortste weg en rondom de Aarde is er volop straling van de zon. 's Nachts dus van sterren en van de achtergrondstraling. Het is niet uitgesloten dat de grootste van de zogenaamde zwarte gaten bestaan uit resten of nieuwvormingen gelijk aan de "materie" voordat het heelal voldoende afgekoeld was om zichtbare straling te genereren. Aangezien straling als golven zich naar alle kanten verbreidt en toch het sterrelicht niet diffuus waargenomen wordt is het interessant om te onderzoeken of het onderweg zich als deeltjes gedraagt en hoeveel van de ruimte daar dan door ingenomen wordt.
Algemeen wordt het principe van "least action" aanvaard en de lenswerking van grote massa's op passerend sterrelicht valt hiermee te verklaren. In de woorden van Vasily Yanchilin, auteur van The Quantum Theory of Gravitation (2003): Een foton zoekt een pad met zo groot mogelijke stappen (oscillaties van lage frequentie) en daarvan zo weinig mogelijk. Waargenomen wordt een pad niet vlak langs massa maar op enige afstand waar derhalve de tijd trager verloopt zodat de oscillaties lagere frequentie kunnen hebben. Deze russiche wetenschapper heeft een site top-formula.net en schreef in the Canadian Journal of Pure and Applied Science een artikel over Poincaré met uitleg dat deze geleerde Riemann meetkunde niet nodig achtte indien bij de euclidische de lengtemaat als variabele genomen wordt.
Licht volgt een rechte lijn door een dankzij massa gekromde ruimte. De betreffende formule heeft een eerste factor die bij massa kleiner wordt, hetgeen betekent dat de lengtemaat verkleint: er zijn nabij massa kortere "stappen" (oscillaties) en daarvan zijn er meer nodig (2e factor) om de afstand te overbruggen. Daarom volgt het licht voor de waarnemer, maar dus niet in de eigen optiek van het foton, een ietwat kromme route bij massa (lenswerking), zodat voldaan wordt aan het principe van least action. Yanchilin merkt op dat de speciale relativiteitstheorie O.K. is met op een bepaalde plek en een bepaalde tijd gelijke lichtsnelheid in alle richtingen en de verklaring is volgens hem een relatie met de plaatselijke potentiaal, een scalair die in alle richtingen hetzelfde is. "Een kleinere lengtemaat resulteert in grotere afstand; maar een kortere seconde leidt tot kortere tijdsduur van een proces. Omdat tijd gerelateerd is aan het fysische gebeuren!" Het is fout om te stellen dat er een kortere periode, het totaal van langzamere seconden, nodig is voor fysische processen tijdens overbrugging van een afstand nabij massa want dit behelst innerlijke tegenspraak.
Moderne interpretatie is derhalve dat de tijd nabij massa sneller verstrijkt, hetgeen het bestaan van zwarte gaten onmogelijk doet zijn. Wel zijn er opeenhopingen van enorm veel massa en daar omheen zullen als het ware sluiers hangen van aangetrokken deeltjes zodat zulke massa moeilijk waarneembaar is. De gepubliceerde foto's van zwarte gaten zijn niet echt doch slechts gemanipuleerde composities.
Vasily Yanchilin stelt een meting van tijd met twee atoomklokken voor, waarvan de ene dicht bij de Aardmassa staat en de andere verder weg, respectievelijk aan de voet van en bovenop een toren. Dat kan ook op het strand en bovenop de 700 m hoge berg van Saba indien de lokale g's precies bekend zijn. Bij grotere g worden populair gezegd de atomen iets samengedrukt met dan geringere afstand tussen de elektronenschillen. De energie voor het verspringen van die elektronen verandert dan. De variatie uit zich in de golflengte en in het aantal fotonen per tijdseenheid, welke de atoomklok doen tikken. Gedurende enige weken worden de aantallen tikken van beide klokken apart verzameld en daarna op eenzelfde plek vergeleken. Er ontstond misverstand ten gunste van de algemene relativiteitstheorie door vergelijking van de aantallen tikken per seconde-als-beneden en per seconde-als-boven: Er werd niet gecorrigeerd naar de verschillende duur van beide secondes, zeg men verzuimde delta bij de onderste seconde op te tellen waardoor beneden meer tikken geteld kunnen worden. De amerikanen claimden een atoomklok gebouwd te hebben met een afwijking van minder dan een seconde in vele miljarden jaren. Wel, de wereld verandert en correct was geweest dat hun klok precies is tot op een miljardste van een seconde. Momenteel vertelt NIST dat hun klokken nauwkeurig het tijdverloop registreren maar ook dit is niet helemaal waar omdat zo'n klok ergens geplaatst moet worden en onder de aardkorst zijn er materiestromingen die de g aan het oppervlak wijzigen.
Het equivalentieprincipe is een pijler van de algemene relativiteitstheorie. Toch is er verschil tussen een zwaartekrachtsveld en een non-inertiaal systeem want een elektrische lading veroorzaakt niet in beide straling. Een ander bezwaar tegen Einstein's algemene relativiteitstheorie is dat bij interpretatie van roodverschuiving de fout gemaakt wordt om bepalende veranderlijke factoren constant te houden teneinde een gewenste uitkomst te krijgen. Als zodanig noemt Yanchilin onveranderde frequentie van door de zon uitgezonden en op Aarde waargenomen straling. Origineel is het concept "grens van het heelal", te weten waar alles onbepaald raakt.
Yanchilin's boek heet niet voor niets The Quantum Theory of Gravitation want hij levert nieuwe theorie en ziet zwaartekracht als een puur kwantummechanisch verschijnsel. Met hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheid vermindert zullen er in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa minder kwantummechanische overgangen zijn naar de verste helft dan omgekeerd. Het nettoresultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van de externe massa. Dit maakt tevens duidelijk waarom die kracht relatief gering is en niet omkeerbaar. In de oude theorie bestaat er een diepe kloof met de kwantummechanica, maar Vasily Yanchilin verbreedt onze horizon. Het is ongerijmd om de studenten hiervan onkundig te laten. Maar op de Universiteit van Amsterdam werd Yanchilin's boek verbannen naar een afgelegen magazijn waar de studenten moeilijk bij kunnen. Aldus blijven ze onwetend. Dit wordt zo geregeld om een eigen theorietje te promoten, welke evenwel niets oplost en daarom als van geen waarde te bestempelen is. Op de universiteit in Utrecht bedacht men een renormalisatie voor tekortkomingen in de algemene relativiteitstheorie en wil men niets van Yanchilin weten omdat dan hun eigen werk zinloos zou blijken. Leiden stuurde het boek ongelezen terug en bij het NWO is het gemakkelijker om uit het raam te kijken. Bij de Onderwijsinspectie heeft men te weinig kennis in huis om de kwaliteit van het onderwijs in de astronomie te beoordelen. Wikipedia boycot, heeft geen redacteuren capabel genoeg om de argumentatie te volgen. Het is absoluut noodzakelijk dat er goede leerboeken geschreven worden waarin men niet blijft hangen aan meningen van een honderd jaar geleden toen de mogelijkheden tot onderzoek zeer beperkt waren. Te behandelen is onder meer de vraag hoe de m in Einstein's energieformule in relatie staat met de M in de formule voor potentiaal. De Minister voor wetenschappen gelieve opdracht te geven om het boek van Yanchilin te bespreken en indien mogelijk nauwkeurig tegenargumentatie te leveren die zijn werk ontkracht. Als weerleggingen uitblijven zullen de studenten kennis moeten krijgen van de nieuwe theorie die lijnrecht staat tegenover de algemene relativiteitstheorie. Yanchilin ware uit te nodigen voor een gastcollege met daarna discussie. Daar kan ook het experiment mogelijk op Saba besproken worden. Er mag van de deelnemers gevergd worden zich goed voor te bereiden zodat vragen die al in het boek beantwoord worden achterwege blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten