Hier een verslag over het artikel van Vasily Yanchilin in the Canadian Journal of Pure and Applied Science waarin de russische wetenschapper bespreekt wat de wiskundige Poincaré voorstelde. Deze merkte op dat meetkunde afhangt van wat onder een rechte lijn verstaan wordt en dat dit niet los staat van de wetten der natuurkunde. Anders gezegd kan men in de sterrekunde niet aan meetkunde doen zonder de natuurkunde er bij te betrekken. Beide zijn nauw met elkaar verbonden ofwel is meetkunde van de ruimte sec ongerijmd. Voor de algemene relativiteitstheorie koos Einstein Riemann meetkunde, waarin de som van de hoeken van een driehoek kleiner is dan 180 graden en een lijn van die driehoek recht blijft dankzij kromming van de ruimte. Al voor Einsteins tijd gaf Poincaré aan dat met Riemann de variatie ligt bij de fysica, namelijk de toestand van de ruimte die meer of minder gekromd zal zijn naar gelang de sterkte van het gravitatieveld. Maar het omgekeerde is ook mogelijk; in het onderhavige geval met variatie van de lengtemaat in een verder als euclidisch te beschouwen ruimte. In de wetenschap is men het erover eens dat de keuze tussen beide systemen arbitrair is doch de wiskundige Poincaré gaf aan variatie van de lengtemaat voorkeur omdat werken met de bij Riemann meetkunde nodige tensoren bar moeilijk is, zelfs voor wiskundige genieën.
Voortgaande met de euclidische meetkunde veronderstelt Yanchilin vooreerst dat de standaard meter verandert als het gravitatieveld zich wijzigt, hetgeen het geval is nabij massa. Daar worden de afstanden groter zoals nagenoeg elke wetenschapper accepteert. In de trant van Einstein moet dan de ruimte gekromd zijn als de lengtemaat hetzelfde blijft. De ruimte-tijd schaal is gekoppeld aan het atoom en aan straling. De meter op Aarde wordt daaraan gedefinieerd. Omdat het atoom bij een versterkt gravitatieveld een kleinere dimensie krijgt -de lengte van de meter vermindert- neemt de frequentie van straling, van overgangen der elektronen toe; er gaat meer energie om. In de algemene relativiteitstheorie echter wordt de hoeveelheid energie juist kleiner en bijvoorbeeld de roodverschuiving van zonlicht is in dit kader daarvan een gevolg. Voorbijgegaan wordt dan wel aan het overwinnen der zwaartekracht van de zon door het foton. Zwarte gaten berusten op Schwarzschilds formule voor een interval met rechts in de eerste term het produkt c . t (lengtemaat) dat door de wegens gravitatie toegevoegde factor negatief kan uitvallen. Die factor leidde Yanchilin in zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) zodanig af dat deze factor nooit negatief zal zijn en daarmee zouden de zwarte gaten uit de wetenschap verdwijnen.
In het artikel geeft Yanchilin verkort de nodige toelichting; het is gemakkelijk te vinden op www.top-formula.net. Zijn didactisch uitmuntend werk wordt genegeerd op de nederlandse universiteiten en wikipedia boycot de auteur. Als gevolg van onkunde tot begrip: men weet geen goede tegenargumentatie aan te voeren en heeft vaak eigen programmaatjes die in gevaar zouden komen zoals de ongefundeerde verzinsels op de UvA, waar men Yanchilins boek wegstopte in een afgelegen magazijn zodat de studenten er moeilijk bij kunnen en onwetend, dom blijven, het professoraat zwarte gaten te Nijmegen, de renormalisatie te Utrecht voor tekortkomingen in de algemene relativiteitstheorie. De onlangs gepubliceerde foto van een zwart gat is niet echt maar een compositie van de omgeving van een zeer grote massa. Het ding zou kunnen bestaan uit restanten van de stralingswereld in het prille heelal of zo'n nieuwvorming. Over de grootte van de lichtsnelheid toen ontbreekt het aan info omdat voor meting objecten nodig zijn welke er nog niet waren. Merk bij de vermeende Oerknal op dat een punt een wiskundig begrip is dat in de natuurkunde niet bestaat omdat het geen afmetingen heeft. De speciale relativiteitstheorie blijft onverminderd geldig bij koppeling van de lichtsnelheid aan de in alle richtingen gelijk zijnde potentiaal van de totale massa van het heelal.
Terug naar het artikel stelt Vasily Yanchilin een proefneming met atoomklokken voor, welke onder andere uitvoerbaar is op het strand en de 700 meter hoge berg van het eiland Saba. Flink hoogteverschil bekort de duur van het experiment. Na enige weken worden de klokken bij elkaar gebracht en afgelezen, zodat zal blijken of de algemene relativiteitstheorie met vertraagde tijd nabij massa -is volkomen in tegenspraak met de snelle evolutie van het jonge zeer geconcentreerde universum-, met zwarte gaten, inflatie, versnelde uitdijing van het heelal en nota bene negatieve! energie houdbaar is. (Enige opmerkingen over meespelende factoren bij de proefneming zijn te vinden op onderstaande site). Het NWO wil er (nog) niet aan, kennelijk uit onverstand en men blijkt daar gehecht aan negatieve energie. Wat is dat? Je zult er op die wetenschappelijke post maar last van hebben en verzuimen de door Yanchilin aangedragen verbreding van onze horizon te bestuderen en het nodige onderzoek te verrichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten