eredoctoraat

Rector Magnificus

Rijksuniversiteit Groningen,

                                                        In het februarinummer van Canadian Journal PAS publiceerde Vasily Yanchilin enige artikelen met daarin onder meer een nieuwe benadering in zijn kritiek op de algemene relativiteitstheorie. Op stapel staat uitleg in Foundations of Physics van het Springer concern, maar de redacteuren daar hebben onvoldoende kennis om de merites van zijn bijdrage te beoordelen en willen af gaan op reviews, uiteraard voorzien van een hoop titulatuur etc., zodat er vertraging ontstond. Op de onderstaande website is een en ander te vinden over de weerlegging door de russische wetenschapper van Einstein's theorie van een honderd jaar geleden. Deze was gebaseerd op de werkhypothese dat de lichtsnelheid constant is. Let wel dat het gaat om een werkhypothese voordat de kwantummechanica bestond; het is niet aannemelijk dat de voortplantingssnelheid van elektromagnetische trillingen los zou staan van al het andere in het heelal. De speciale relativiteitstheorie blijft geldig mits met toevoeging op een bepaalde tijd en plaats daar c, de lichtsnelheid, verandert met de uitdijing van het heelal volgens nieuwe hypothese van Yanchilin. Hij legt verband tussen de potentiaal van de totale massa van het heelal en c, welke beide aan de "grens" van het heelal naderen tot nul en daar raakt alles onbepaald, verliest snelheid en richting, komt te verkeren in een volkomen kwantum mechanische toestand. Kortom reduceert de massa der sterren zulke toestand tot ons huidig heelal en sporen van dit denkbeeld zijn  reeds te vinden bij de 19e eeuwse Mach. Yanchilin ziet zwaartekracht als een puur kwantummechanisch verschijnsel, gebaseerd op de hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheidstoestand reduceert, de kwantummechanische aspecten vermindert: In de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa zullen dan minder kwantummechanische overgangen, verspringingen, naar de verste helft zijn dan omgekeerd. Het netto resultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van die massa. Deze uitleg zou ongetwijfeld begrepen worden door de meid van de beroemde natuurkundige Feynman, die opmerkte dat goede theorie ook door gewone mensen verstaan kan worden. Hiermee is een kwalitatieve verklaring van gravitatie geleverd, terwijl Newton en Einstein niet verder kwamen dan een kwantitatieve beschrijving. Einstein's algemene relativiteitstheorie is van wiskundige aard. Er bestaat verschil tussen wiskunde en natuurkunde zoals geïllustreerd wordt aan een punt. Die bestaat in de natuurkunde niet omdat het geen afmetingen heeft. Een (singulier) punt komt derhalve niet in aanmerking als bron van de oerknal; de Eerste Oorzaak is volkomen onbekend in de wetenschap. Singulier wil zeggen niet overeenkomstig de in het universum bekende natuurkunde en in de religie heet Dat God, een Hij bij herdersvolken en een Zij bij landbouwers omdat een Het onvoldoende intelligentie heeft.

In het jonge zeer geconcentreerde heelal verliepen de processen zeer snel en was er geen stilstand van de tijd zoals beweerd wordt overeenkomstig de algemene relativiteitstheorie nabij grote massa's.

Een foton volgt het algemeen erkende principe van least action en zoekt nabij massa een baan met zo groot mogelijke stappen -trillingen, oscillaties van lage frequentie, dus met daaraan gemeten langzamer tijdsverloop- en van die stappen zo weinig mogelijk, hetgeen het meest economische resultaat oplevert. Waargenomen wordt niet een pad vlak langs die massa doch met een boogje er omheen, ergo door een zone waar de seconde langzamer tikt dan vlakbij massa.

Een derde punt van kritiek op de algemene relativiteitstheorie behelst de roodverschuiving welke een waarnemer ziet bij zonlicht of bij licht komend van dichter nabij massa, bijv. van de voet van een toren of een berg, terwijl hij zelf op de top staat. Het licht moet de zwaartekracht waaraan ook fotonen onderhevig zijn overwinnen en komt in een zone met tragere seconde. Aan de voet van toren of berg was het licht niet al roodachtig zoals aangenomen wordt in de algemene relativiteitstheorie, maar blauwig en dit legde Yanchilin reeds uit in zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) en verder op zijn site top-formula.net. Recent werd toegevoegd het plaatsen bij een uit te voeren experiment van tellers die de frequenties registreren aan de voet en op de top van een toren, hetgeen voor een betrouwbare uitkomst enige maanden vergt. Wellicht kan op Tenerife volstaan worden met enige dagen als het observatorium daar ingeschakeld wordt, want het hoogte verschil met de zee bedraagt twee kilometer. 

Goede wetenschappelijke aanpak bij aanhoren van nieuwe theorie is het leveren van commentaar en het wijzen op onjuistheden. Dat schijnt maar niet te willen lukken aangaande het werk van Vasily Yanchilin. In de sterrekunde heerst een soort 1984 toestand als Wells omschreef met gedwongen aanvaarding van een foute zienswijze. Wikipedia boycot gelijk in de duistere Middeleeuwen voor gevestigde autoriteit onwelgevallige boeken op de brandstapel gingen. Te Utrecht werd een renormalisatie theorie bedacht voor tekortkomingen in de algemene relativiteitstheorie en daarom is men er niet happig op om het boek van Yanchilin grondig te bestuderen. Immers zou het eigen werk waardeloos worden. Zo ook op het Sciencepark te Amsterdam waar een theorietje bedacht werd dat evenwel niets oplost en daarom idem waardeloos is. Hoewel van vrienden bij het NWO een miljoen euro Spinoza premie verkregen werd, te delen met Nijmegen waar zwarte gaten ijverig bestudeerd worden. Die zijn evenals negatieve energie, inflatie van het jonge en later versnelde uitdijing van het heelal te bestempelen als fantasie, geen binding hebbend met echte fysica. Deze sprookjes worden nochtans studenten bijgebracht, die dus onwetend, dom blijven. Schuld hieraan hebben ook filosofen, welke geacht worden de logica van beweringen te onderzoeken maar verzuimd hebben om de fouten in de algemene relativiteitstheorie voor het voetlicht te brengen. Zulks is eigenlijk genoeg om de achteroverleunende vet betaalden ontslag aan te zeggen teneinde de poort te openen voor bekwame nieuwelingen die wel goed werk verrichten. Yanchilins' boek is didactisch van uitmuntende kwaliteit, terwijl zijn site nogal het karakter van discussie herbergt. Het boek is bij u in de bieb aanwezig en hopelijk gelezen. Daarom gelieve men mij commentaar erop toe te zenden. Ik bevond de wiskunde erin O.K. en dat Yanchilin de veranderlijke Planck nog constante van Planck blijft noemen zal te wijten zijn aan professorale verstrooidheid. Tussen haakjes wil NIST te Boulder, USA de kilogram definiëren op een constante Planck, zodat het urgent is om die eens goed te belichten als inverse van de niet constante c. Yanchilin verruimt onze horizon en in het kader van onderzoek der donkere materie verdient zijn opmerking dat oud licht, te diffuus geworden om nog met iets te reageren maar niet z'n energie kwijt geraakt hebbend, er mee te maken zou kunnen hebben. Radiatie is alom present en verder te onderzoeken op dragerskwaliteiten, bijv. van potentiaal?

Gaarne stel ik voor om Vasily Yanchilin, momenteel woonachtig te Hurghada en bereikbaar via yanchilin@mail.ru  uit te nodigen voor een gastcollege met aansluitend discussie. Hier is haast bij daar de concurrenten die artikelen lezen eveneens belangstelling zullen hebben. Daarna ware aan Yanchilin een eredoctoraat uit te reiken.

                      Jitso Keizer