straattheater
Voor het stadhuis van Rotterdam (of station, Ahoy) staat een piepklein oud caravannetje (beschikbaar uit stalling De Ganzenhoeve te Zeewolde) met boven het dak in grote letters SOCIËTEIT, waaruit feestgedruis met luide muziek, o.a. Io vivat, klinkt. Er komt een student (acteur) met zijn "bagage" aangelopen, die verwonderd stil blijft staan, om zich heen kijkt en dan naar binnen gaat. Het feestgedruis, etc. houdt nog even aan (alles van een bandopname, er is verder niemand in het caravannetje) en de acteur laat het caravannetje schudden, dan volgt stilte. Een stem uit de caravan: Oh wat erg, een andere stem: Doodziek; weer een andere stem: Bel de GGD.
Twee verplegers, geheel ingepakt, met brancard voorzien van verlengde draagstokken, komen aangehold van de andere kant dan de ingang. Ze halen de ziek geworden persoon liggend op de brancard weg en roepen: Rustig maar, Wij helpen je hoor. De patiënt wordt naar een Eerste Hulp Post onder een open tentdak gebracht en in een ziekenhuisbed gelegd. Dokters komen langs met hun instrumenten, verpleegsters verstellen telkens het bed en de patiënt rolt er bijna uit maar wordt opgevangen. Een drukte van belang dus.
Dan komt de geneesheer-directeur langs het bed, onderwijl een politicus in jacquet gekleed op afstand houdend met woord en gebaar. Die herhaalt dat telkens tegen het publiek. De geneesheer bekijkt, betast, kijkt strak naar het publiek bij het nemen van de pols en schudt dan langzaam het hoofd en buigt die iets. Hij gaat stilletjes en langzaam weg en ook alle verpleegsters sluipen nu als het ware rond.
Twee doodgravers met middeleeuws chirurgijnsmasker komen op en leggen de patiënt in een kist zonder deksel. Ze dragen hem weg door een rij van alle anderen op anderhalve meter afstand naar een begrafenisauto terwijl de muziek het lied van Jaap Fischer speelt: "Ik zoek de rust van een kist, van een dorre houten kist". De auto rijdt weg en enige tijd later weer hetzelfde straattoneel voor passerend publiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten