In de natuurkunde is negatieve energie opgedoken. Eigenlijk alleen in de sterrekunde, want serieuze fysici houden zich niet met dergelijke onzin bezig. Wie dit tevoorschijn toverden weten niet wat het is, waar het vandaan komt en vermoeden dat het heelal erdoor uiteengedreven, vergroot wordt met toenemende snelheid. Als bewijs worden waarnemingen aan gidssterren, de supernovae Ia aangemerkt, maar dit berust op de foute veronderstelling dat de algemene relativiteitstheorie juist is, welke constante lichtsnelheid als onbewezen dogma heeft. Fotonen zijn energiedragers en hebben een massa equivalent, zodat onderweg de snelheid kan variëren naar gelang van massa in de buurt. Dicht bij de Aarde gaan fotonen sneller dan op enige afstand, hetgeen gehoorzamend aan het principe van least action, een route doet zoeken "met zo groot mogelijke stappen (lagere frequentie) en daarvan zo weinig mogelijk". Waargenomen wordt passage "met een boogje" (lenswerking); uit ons oogpunt bezien, want het spul zelf gaat gewoon recht door. Dat heet ook wel veroorzaakt te zijn door kromming van de ruimte, maar de hierbij gebruikte Riemann meetkunde is niet nodig en er kan volstaan worden met de Euclidische als de lengtemaat variabel genomen wordt. Dat zit zo: Sedert de Schepping is er overal evenveel tijd verstreken. Voorheen sprak men over treinen door tunnels met bijna de lichtsnelheid en over tweelingen waarvan eentje een ruimtereis maakt. Moderne visie is dat de fysische processen in tempo verschillen naar gelang van de plaatselijke gravitatiepotentiaal. Dan kun je wel werken met kromming van de ruimte maar het agens wordt niet verklaard. Gebruik je die gravitatiepotentiaal als referentie dan mag je ook rekenen met daarbij passende lengtemaat. Die potentiaal is een scalair en als de speciale relativiteitstheorie daarmee in relatie staat is die geldig op een bepaalde plek en een bepaalde tijd in het veranderende heelal. Gravitatie wordt in het boek van hieronder gezien als een puur kwantummechanisch proces: Met hypothese dat massa de Heisenberg onzekerheid verkleint zullen in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa meer kwantummechanische verspringingen (het "overkoken") voorkomen naar de verste helft dan omgekeerd. Het nettoresultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van die externe massa en heet in dagelijkse taal aantrekking door de zwaartekracht.
Hebt u de foto van een zwart gat gezien? Dat is geen echte opname maar een compositie. Mogelijk betreft het een grote massa in de toestand van het prille ondoorzichtige heelal. Dat niet met een oerknal uit een punt voortkwam want een punt is een wiskundig begrip en bestaat in de natuurkunde niet omdat het geen afmetingen heeft. De Schepper zal niet alles in een punt hebben hoeven proppen. Ware natuurkundigen houden vast aan causaliteit en "geloven" niet dat alles zomaar vanzelf kwam. Biologen raken gauwer atheïst om dat zij niet nadenken over het wonderlijke ingewikkelde nooit veranderde koolstofatoom, dat ons tot groot nut blijkt. Dus als u beducht bent voor Aanstormende Zich Verenigende Alles Verslindende Zwarte Gaten is het zaak een stekje te nemen van een telepathische geranium en dat de ruimte in te sturen. Als het dan verorberd wordt door de AZVAVZG gaan de blaadjes van het tweelingbroertje op de vensterbank trillen van ontzetting. Voordat u aan de beurt bent is er dan nog net tijd voor een schietgebedje. Wat is het verschil/de overeenkomst tussen negatieve energie en de telepathische plant?
Hier wordt niet verteld wie uitzochten waarom Einstein er grondig naast zat en bijvoorbeeld niet kon verklaren het uiterst snelle verloop van de processen in het zeer geconcentreerde Begin. Een goede filosoof speurt zelf. En analyseert hoe de studenten onwetend, dom gehouden worden met een onjuiste theorie van een honderd jaar geleden toen er nog geen kwantummechanica bestond. Dan komt hij tegen: een professoraat zwarte gaten te Nijmegen, renormalisatie van tekortkomingen in de algemene relativiteitstheorie te Utrecht, meneer Icke in Leiden die schrijft dat zwaartekracht niet bestaat en eigen theorietjes die niets opleveren van een tegenwoordige professor aan de UvA en een voorganger die in Amerika bepaald niet slaagde en toen minister van Wetenschappen werd. Daar moet je in een afgelegen magazijn en bij de VU in de kelder naar het verstopte verhelderende boek zoeken.
Is er een tekort aan filosofen op de krappe arbeidsmarkt, zodat deze materie blijft liggen? Waarschijnlijker is dat zij vet betaald achteroverleunen. Verlaging van het salaris zal hen hopelijk nopen tot enige inspanning.
Nodig Vasily Yanchilin uit voor een gastcollege om verder in te lichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten