Het astronomisch lenseffect toont volgens het principe van least action aan dat fysische processen nabij massa sneller verlopen dan in lege ruimte. Dit blijkt ook uit de roodverschuiving, geanalyseerd door Vasily Yanchilin in zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003). Die ruimte zit boordevol met elektromagnetische golven, zeer kunstig bedacht door de Grote Geest; deeltjes zouden maar botsen. De dualiteit golf/deeltje is alom aanwezig en als een elektron in een atoomklok verspringt is dat naar een grotere of kleinere ruimte met drie dimensies, terwijl gravitatie een scalair is van 1 dimensie. Dit betekent dat mogelijk het sneller lopen van atoomklokken buiten het gravitatieveld van de Aarde zoals in satellieten en op de Maan een gevolg is van meer benodigde energie voor elektronen om in een wijdere schil te komen en meetbaar aan hogere frequentie welke vervolgens getransporteerd wordt naar de kwartskloksectie. Voor driehoeksmeting is dit van geen belang en het GPS-systeem kan gewoon functioneren.
NIST, het amerikaanse instituut voor maten en gewichten, zei ooit een atoomklok te hebben die tot op een seconde in een miljard jaar nauwkeurig was. Dat is natuurlijk onjuist omdat het heelal verandert; bedoeld wordt per seconde nauwkeurig tot op eenmiljardste. Het is voor de lui daar een mooie opgave om aan het bovenstaande te gaan rekenen, maar misschien kan dat ook op de afdeling atoomklokken van de UvA op het Science Park.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten