straattheater

          het miljardairshotel

Voor een piepklein caravannetje, beschikbaar uit stalling De Ganzenhoeve te Zeewolde, staan twee mannen met zaag en hamer te praten. Met de rug naar het publiek dat nog niets verstaat; ze gebaren naar het caravannetje. Eentje draait zich om, kijkt naar het publiek en zegt:

1e man: Dr zit hier vast niemand bij.

2e man draait zich ook om: Je kunt nooit weten. Sommigen lopen zelfs in oude kleren rond. Gebeurt wel naarmate ze hun zakken verder vullen. 

1e: Weet je, ik ben benieuwd of iemand als Messi het ooit haalt.

2e: 't Is nog een heel eind naar het miljard als je nog maar honderd miljoen hebt. 

1e: Het zal hem niet lukken met voetballen.

2e: Denk ik ook; weet ik wel zeker. Op eigen kracht haalt hij het niet. Hij heeft hulp nodig. 

1e: Hoe bedoel je "Hij heeft hulp nodig?" Hij kan toch investeren, beleggen, rendement maken, winst opstrijken?

2e: Precies, daar heb je andere mensen bij nodig. Voetballen doe je helemaal zelf, al is een mooie voorzet welkom om te scoren.

1e: Snap ik niet. Als je veel geld hebt ben je heel onafhankelijk; kun je doen en laten wat je wilt. Zelf bepalen wat je met je geld doet. Zelf kiezen hoe te beleggen om bij dat miljard te komen. 

2e: Met instemming of toestemming van anderen, toch.

1e : Leg eens uit.

2e: Nou, die moeten aan jou willen verkopen, voor jou werken. Voor jou juichen dat kost niks, maar meestal gaat het dan eigenlijk niet om de persoon maar om prestaties.

             Korte pauze

2e: Als je iets harder kunt lopen dan de tegenstander en eerder bij de bal bent....   Dat is vaak alles. Toch niet erg bijzonder, dacht ik. 

1e: Voetbal jij?

2e: Graag.

1e kijkt naar het publiek, ietwat peinzend: Met veel geld heb je een gemakkelijk lui leventje. 

2e: Soms.

1e: Wat soms. Tuurlijk moet je wel een beetje gezond zijn om goed te kunnen genieten. Hij krabt zich achter het oor. Dat wordt moeilijk voor wie hier komen te logeren; ik bedoel genieten. 

1e en 2e bevestigen aan het caravannetje een bord boven de deur met daarop Miljardairshotel.

1e: Ziezo.

2e: Nou de deur nog.

1e: De deur? Het deurtje lijkt mij prima in orde.

2e: Het is te klein. Te smal om precies te zijn. Sommige mensen zijn erg dik, vooral als ze steeds luxueus eten en drinken.

1e: Zouden die miljardairs wel eens boerenkool met worst eten?

2e: Vast wel, hoewel: Niet iedereen lust het. En nog meer niet als het worst is van in de bio-industrie mishandelde varkens. 

1e: Die spaanse varkensboer, hoe heet hij ook al weer. Hij voetbalde ook en er is een stadion naar hem genoemd.

Bij boe geroep uit het publiek beantwoorden de acteurs met boe. 

2e: Varkens zouden heel goed terecht kunnen in de bossen van de dunbevolkte Baltische landen om er tevreden rond te scharrelen.

1e, wijzend op de caravan: Wat als zo'n miljardair niet naar binnen wil?

2e: Tja, iedereen is vrij om te gaan en staan als ie niet veroordeeld is. Maar er is de wet van billijkheid. Je mag anderen niet hinderen en juist heel rijke lieden doen dat. Kort gezegd: Zij pikken in wat anderen toekomt. 

1e: Nou, nou, dat zal lang niet altijd het geval zijn. Goed, het kan gebeuren met uitbuiting; een ander slechts een minimumloontje gunnen als ie voor jou werkt. Of gewoon nog minder als bijna dag en nacht werkt in een lagelonenland. Bij Appie Heyn vullen vijftienjarigen de vakken even snel als oudere mensen. Je kunt hen toch meer betalen op een spaarrekening?

2e: Dat mag niet van de regering, het mag niet van de volksvertegenwoordigers, het mag niet van de welgestelden, het mag kennelijk ook niet van de vakbondsbonzen, want die doen er hoegenaamd niets aan. Wie blijven er dan over om het te realiseren?

1e: Geen wonder dat er zoveel miljardairs zijn. Ook in ontwikkelingslanden.

1e: Maar als je de rijkdom geërfd hebt dan kan niemand jou toch iets verwijten?

2e: Dat dacht men. Wilde men graag denken in de heersende kringen van de rijken. Maar verkeerd verdeeld bezit met te grote ongelijkheid remt ontplooiing van wie minder of te weinig hebben.

1e: Lang niet altijd, dat zul je moeten toegeven. Als je schrijver bent, nou je weet wel. Niemand lijdt eronder dat je voor goed werk goed betaald krijgt. Integendeel wordt de samenleving rijker.

2e: Als je arm blijft is de balans, laten we zeggen enigszins zoek.

1e: Zeker, maar enige armoe doormaken is voor veel mensen best wel vormend. 

Een meisje komt op.

Meisje: leuk caravannetje. Knappen jullie het op?

1e en 2e: We maken het geschikt voor nieuwe gasten.

M: Ik zou er ook wel een paar dagen vakantie in door willen brengen.

1e: Niks vakantie. dit wordt een strafhok.

M, verbaasd: Een strafhok? Voor wie dan wel. Het is zo'n mooi dingetje voor een kleine vakantie.

1e meet nieuwe breedte van de deur af en zet een streep.

2e schudt het hoofd: Nog te smal. Hij zet iets verderop een streep. 

M: Dat wordt een brede deur. Er hoeft toch geen vet varken of zo naar binnen?

1e en 2e lachen: Ja en nee.

M draait zich naar het publiek met vragende handen.

1e: Kijk meisje, ook heel dikke mensen moeten hier naar binnen kunnen.

2e: En idem volslanke dames. Tenminste als zij goed zijn voor een miljard of meer.

M: Goed voor een miljard? Dan weet ik wel wat anders. Ze zingt: My palace on beautiful Bonaire Island. He verder weet ik niet. 'k Zal er wel nooit mogen, mogen... ja resideren.

1e: Misschien trouw je met een miljardair.

M: Mijn vriend, nou ja, ik heb er een paar; ik kan nog niet kiezen. Die zijn helemaal niet uit op veel geld.

2e: Dat kan nog komen. Gebeurt voordat je er erg in hebt. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt.....

M: Dan kruip je niet in zo'n oud piepklein caravannetje.

1e: Nee, gebeurt hier straks ook niet vrijwillig.

2e: Toch wel enigszins vrijwillig. Dit caravannetje dient als retraite voor berouwvolle miljardairs.

M: Zijn miljardairs berouwvol?

2e: Niet uit zichzelf, dat geven wij toe. Ze moeten aangespoord worden om fout gedrag in het verleden goed te maken.

1e: Gewoon hun miljarden inleveren, behalve een restje van enkele tientallen miljoenen.

2e: Dat volstaat wel in je leven als je anderen niet wilt overheersen met je geld, met je kapitaal. Medemensen niet tot horigen wilt maken.

1e: 'k Zag het grafschrift van een Rotterdamse havenbaron. Hij declameert voor het publiek:

              Gemaakt heb ik het hier;

              de Bank groeit van mijn nullen schier,

              in wit krijt voor alle eeuwigheid

              op deze steen geschreven.

              Als 't nageslacht is ook gedreven

              zal mijn Vermogen leven.

M: Hè, niet leuk hoor!

1e:        Nu moet ík blijven slapen;

              niet zonder iets ontwaken.

Een veldwachter, gekleed als honderd jaar geleden, komt op.

M: Dag meneer.

V: Goedemiddag, eens kijken. Hij haalt een wetboekje tevoorschijn en bladert erin. Die caravan...   die hier staat....  hmm, dat is nog niet verboden. Waar dient die voor, als ik vragen mag?

1e: Om in te verblijven. Een tijdje maar, hoor.

V: Met vakantie?

1e: Nou, nee.

V: Hoe dan?

M, wijzend op 1e en 2e: Ze zeggen dat het een strafhok is.

V: Eens kijken. Hij bladert weer in zijn boekje, schudt het hoofd. Volgens de wet bestaat er geen strafhok; natuurlijk wel de gevangenis. Maar daar lijkt het caravannetje helemaal niet op. Trouwens, boven het deurtje zie ik dat het een hotel is. Een apart hotelkamertje misschien? Behorend bij een groter geheel?

2e: Het is voor miljardairs.

V: Voor miljardairs die wel eens wat anders willen dan een luxe suite? Van dat soort zijn er niet veel. 

2e: Wij hebben met hen te doen en bieden een alternatief.

M: Is dat nu wel of niet vrijwillig als ze hier voor de deur komen staan?

Iedereen op het toneel loopt nadenkend rond, met een vinger aan de kin en andere gebaren. Hoofden knikken en schudden.

Dan een lied, gezongen door allen, een beetje dansend:

                            Waarop wacht je nog, rijke man?

                            Zet de stap toch, nu dat nog kan.

                            Kruip in een schulp van tien miljoen.

                            Een heel miljard is teveel poen.

Ze wijzen op het caravannetje.

                            Hier een nestje om te wennen;

                            vreugd der eenvoud leren kennen.

Voor en na speelt een harmonica.