droge maand

  straattheater

Het bovendeurtje van een piepklein oud caravannetje (beschikbaar uit stalling De Ganzenhoeve te Zeewolde) gaat open en waaruit Katrijn, met rode neus, zingt:

K: Oh wat een schitterende morgen/middag/avond met bloemen en vogels alom.

Uit de caravan roept Jan Klaasen, een nogal dik ventje: Hee, moet jij me wakker maken, zo vroeg op. Wat is het ochtend, middag, avond? Ik heb nog zo'n slaap.

K: Hier zit ik met Jan Klaasen en die is oliedom.

J: Wat maak jij daar een kabaal. Je stoort zelfs voorbijgangers. Wees eens lief voor mij en hou je snater.

K tegen publiek, naar binnen wijzend: Hij is lui, hoor; wil de hele dag in bed liggen.

J komt ook tevoorschijn in het bovendeurtje: Niet waar, maar ik moet denken; veel denken en dat past mij nou eenmaal het best in bed.

K schudt het hoofd en tegen het publiek: Zeg mensen, is dat bij jullie ook zo? Of verkoopt hij mij gewoon een smoes.

J: Een smoes?

K: Een smoes om jouw luiheid te verhullen.

J: Ik lui? Beste mensen, zeg tegen Katrijn dat ik helemaal niet lui ben. Ik heb toch gezorgd voor dit mooie oude caravannetje.

K: Ja, omdat je niet zorgde voor een gewoon huis. Ja mensen, jullie weten wel: met een mooie voordeur en een tuintje en ......

J: Ach nee, dan zit ik toch liever in mijn poppenkast.

K: Kun je wel? Met steeds de politie aan de deur!

J: Ja, dat is vervelend. De dienders willen mij arresteren.

K: Die willen jou hangen, Jan Klaassen.

J: Nou, hier is gelukkig geen politie. Ik ga mijn slaap voortzetten en tot een goed einde brengen. Hij af. 

K: Wat moet ik nou met zo'n man. Ze heft de handen op, schudt het hoofd; wil meer zeggen maar de woorden stokken.

Een politieagent loopt voorbij. Hij draait zich om en tegen Katrijn: Woont hier een meneer J. Klaassen?

K: Eh, Wat bedoelt u? Ik woon hier.

Diender: En ook een meneer J Klaassen?

K: Hoezo? Zoekt u een meneer J Klaassen?

D: Jan Klaassen, om precies te zijn. 

K: U zoekt een Jan Klaassen? Weet u waar die kan zijn?

D: Hier in dit caravannetje misschien.

K: Misschien; hebt u elders al gezocht? Misschien is hij elders. 

J roept: Katrijn, wat sta je daar nou weer te kletsen. Ik wil slapen; dan kan ik daarna beter denken, toch!

D: Daar is iemand binnen. Wie is dat?

K: Och, een artiest, een kunstenaar, een publiekslieveling.

D: Dat is Jan Klaassen ook. Mag ik eens kijken? Of roept u hem maar; wie daarbinnen zit, ook al storen we zijn slaap. 

Gestommel en J komt op, wijzend naar D: Wie is dat?

K: Een politieman.

D: Ik ben van de politie. Ik zoek Jan Klaassen.

J: Gaat u rustig zoeken, hoor. Wij storen niet. 

D: Ik denk dat u Jan Klaassen bent.

J: Denkt u dat? Nou, denken is vrij hoor. Kom Katrijn. Hij draait zich weg van het deurtje.

D: Halt! U bent Jan Klaassen? Wat doet u hier. U hoort toch in een poppenhuis?

K: Ach, regels. Ons poppenhuisje mag niet meer overal staan waar wij graag zouden willen. Soms staat er heel iets anders, zoals op de Dam.

J: Regels, regels, verordeningen, om gek van te worden.

K: Mijn man heeft dit kleine oude caravannetje gevonden toen wij weer eens weggestuurd werden met onze poppe-kast (Langzaam zonder n uitspreken).

D: Zo, zo; verhuisd uit een poppenkast naar een caravannetje. Heeft u daarvoor vergunning?

D: O wacht, daar kom ik niet voor. Jan Klaassen, jij moet hangen.

J: Hangen? Ik? Waarvoor?

D naar het publiek draaiend: Hij moet hangen, maar waarvoor ook alweer. Hij krabt zich achter de oren. O ja, hij heeft Pierlala vermoord.

J: Hè, wat? Is Pierlala vermoord?

D: Zeker, en hij ligt al in een kist. 

K zijdelings: Ik moet even weg. Ze verdwijnt in de caravan, waaruit een dranklucht komt. 

J: Ik vermoord niemand, hoor.

D: Zeker wel, Pierlala is hartstikke dood en ligt al in zijn kist.

K komt snikkend op: Is Pietje Pierlala dood?

J: Hij schijnt dood te zijn.

D: Hij is helemaal dood.

K: Och heden; en gisteren was hij nog springlevend. We hebben samen wat gedronken.

J: Wat gedronken? Elk minstens een fles, dacht ik zo.

K: Een klein flesje.

J: Nee, grote flessen. Pierlala was helemaal lazarus, hij ging languit neer, leek wel zo dood als een pier.

D: Aha, meneer Pierlala, gedood met overmaat drank.

P tegen publiek: Hm, lijkt mij niet zo'n slechte dood. 

D tegen J: Kom Jan Klaassen, ik arresteer jou. Steek je handen uit dan bind ik die vast met dit touw. Hij haalt een dik touw tevoorschijn. Later mag je daaraan hangen.

J: Ik, eh... hij steekt zijn rechterhand uit.

D: Vooruit; beide handen uitsteken.

J kijkt verwilderd om zich heen: Waar is mijn andere hand. Hij zoekt tastend, maar vindt hem niet. Die heeft hij in zijn broekzak. 

D tegen het publiek: Hebben jullie zijn andere hand gezien? Maar 1 hand binden is voor een goede politieman te weinig.

K: Die heeft hij in zijn broekzak. Hoeft ie er niet mee te werken. Dat ken ik wel van hem. 

J haalt de andere hand tevoorschijn en D wil beide handen vastbinden.

Pierlala, een lange figuur met wit gezicht, komt op en zingt: In een kist is niet zo fijn. 'k Heb toch liever zonneschijn. Tegen de anderen: Hallo, medemensen.

De andere drie, geschrokken, samen: Wij dachten dat je dood was.

D: En al in een kist lag.

J: Een door drank geveld lijk.

K: Maar een half flesje, hoor.

P: Och, het smaakte mij wel. Maar te veel leidt naar de hel. 

K: Oei, wat was ik geschrokken. Geen Pierlala meer om samen een glaasje mee te drinken.

D: Oei, wat ben ik blijk niemand te hoeven arresteren.

J: Oei, dan kan ik fijn weer naar bed om uit te rusten. 

P: 'k Heb nou wel eventjes genoeg gedronken. Deez' maand wil 'k niet meer zijn beschonken. 

K, J en D: Een droge maand?

P: Ja, zo die gaat. Vast op mijn voeten staand.

Allen: Dat brengt veel baat. Ze dansen in een kringetje met een hand aan het touw van D; springen, joelen: Een maandje zonder, da 's wel een wonder. Oh, wat een wonder, een maandje zonder. 

K tegen het publiek: Ik hoop wel dat februari de droge maand wordt.

J: Dat is de kortste maand.

Allen zingen: Schenk ons het bier/wijnglas niet meer vol. 'n Druppel in de thee geeft ook wel, vast, veel, misschien, zeker, wie weet lol.

Aan het publiek wordt frisdrank uitgedeeld.