dinsdag 16 april 2013

hoe zit het nu met de tijd?


- seconde +
 
Gaat de seconde nabij massa lanzamer (Einstein) of juist sneller (Yanchilin)? Hieronder argumenten van de russische onderzoeker. Er ware een congres te houden waarop getracht wordt Yanchilin's verhaal te weerleggen met steekhoudende redenering en wiskundig bewijs, danwel te aanvaarden als momenteel de beste benadering van de werkelijkheid en nieuwe horizonten openend.                            
In bijna alle wetenschappelijke bladen wordt nog gesproken over zwarte gaten, terwijl die volgens nieuwe theorie van Vasily Yanchilin in zijn boek The Quantum Theory of Gravitation (2003) helemaal niet bestaan; het zijn gewoon grote zware massa's. "Zwarte gaten zijn gebaseerd op de verouderde en onjuiste algemene relativiteitstheorie". Als Einstein gelijk had zou de verre waarnemer een hyperboolbaan constateren wanneer een foton massa passeert. Yanchilin legt dit uit met het principe van least action: het foton tracht met zo groot mogelijke stappen (oscillaties met lage frequentie) en daarvan zo weinig mogelijk die massa te passeren. Nabij massa wordt de lengtemaat kleiner en derhalve de afstand groter. Bij het passeren zijn een lineair proces, verbonden aan veranderende seconde, en een kwadratisch proces (de zwaartekracht) te onderscheiden. Het foton wijkt bij nadering van de massa eerst uit en krijgt vervolgens door het tweede proces een paraboolbaan, welke ook waargenomen wordt.
Opgemerkt zij dat de tijd weliswaar kwadratisch verandert maar door de lineaire verandering van de lengte resulteert er op afstand dan die linaire wijziging. Men zoeke naar betere verwoording van het gebeuren.
De speciale relativiteitstheorie blijft geldig mits zo opgevat dat de lichtsnelheid voor alle bewegende waarnemers hetzelfde is. Dit komt volgens hypothese doordat c gerelateerd is aan de potentiaal van de totale massa van het heelal, welke op een bepaalde plek en een bepaalde tijd in alle richtingen gelijk is. Maar met de uitdijing van het heelal vermindert en evenzo c, die aan de rand van het heelal nul wordt. Daar verliest alles richting en snelheid, raakt onbepaald, wordt totaal kwantummechanisch.
Hypothese is voorts dat massa de Heisenberg onzekerheid reduceert en zo komt de russische wetenschapper tot de conclusie dat zwaartekracht een puur kwantummechanisch proces is: in de helft van een deeltje het dichtst bij een externe massa zullen er minder verspringingen naar de verste helft (kwantummechanische overgangen) zijn dan van die verste helft naar de dichtstbijzijnde. Het netto resultaat is verplaatsing van het deeltje in de richting van die externe massa. Mogelijk (buiten het boek om) valt het niet waarnemen van inertiele massa bij afwezigheid van een externe massa te verklaren uit evenwicht in aantallen verspringingen.
Yanchilin geeft ook een verklaring voor de roodverschuiving van zonlicht waar de algemene relativiteitstheorie hapert door te beweren dat het een gevolg is van langzamere seconde op de zon en van het overwinnen der zwaartekracht op de zon, terwijl niet de som van beide gemeten wordt. Hierbij speelt een rol dat verandering van potentiaal weergegeven moet worden met 2mgh. Newton wist niets van interne energie zoals bekend uit Einstein's formule over het verband tussen energie, massa en het kwadraat van de lichtsnelheid. Bij wijziging van potentiaal verandert die interne energie, maar vergeleken met de totale energie is die uiterst klein.
Het gaat er dus vooral om of de seconde nabij massa trager danwel sneller verloopt. Yanchilin argumenteert dat bij massa de lengtematen kleiner worden, het atoom als het ware krimpt en de electronen dan sneller moeten draaien. Dat betekent hogere frequenties voor de waarnemer ofwel snellere seconde. Einstein maakte de fout door tijd wiskundig te bezien; in werkelijkheid is het een fysisch proces en als de seconde korter duurt neemt het hele proces minder tijd in beslag. Er bestaat groot verschil tussen wiskundige benadering en de werkelijkheid zoals te illustreren valt aan een punt. Dat kan in de natuur niet bestaan omdat het geen afmetingen heeft.
Omdat er in het verleden transuranium elementen bestonden ligt meting met atoomklokken een beetje moeilijk, want bij veranderende radio-activiteit rijst de vraag welke rol die speelt voor de electronenbanen. Misschien is het mogelijk om een laserstraal te splitsen en de componenten door cascades (om meetbaar resultaat te krijgen) van prismas op verschillende hoogten te leiden. Waar de seconde verschilt en zo idem de brekingsindex.
Volgens de nieuwe theorie was er in de stralingswereld na de Big Bang geen restmassa en neemt deze sedert de vorming van sterren toe. Dat leidt op den duur tot omkering van de uitdijing met krimp van het universum door zwaartekracht. Men kan de situatie pre-Big Bang wellicht voorstellen als een puur kwantummechanische toestand, net als er aan de "rand" thans bestaat. Yanchilin beschrijft het electron als ontelbare malen opduikend en verdwijnend in een steeds groter wordende ruimte. Totdat er een botsing plaats vindt met bijv. een foton, waarbij ogenblikkelijk die ruimte krimpt tot nagenoeg een punt om vervolgens weer uit te dijen. Om het woord electron voor het geheel te bewaren kunnen we (buiten het boek om) die opduikingen of verspringingen ieten noemen. Pre-Big Bang werd er misschien een wereld van ieten geschapen waarin "de vinger Gods" die Big Bang tot stand bracht. In de religie wordt de Eerste Oorzaak God genoemd en meer dat Hij ons vriendelijk gezind is. Voor onze evolutie lijkt het doormaken van lief en leed noodzakelijk om geen zombies of automaten te worden. Parallele universa, waarover leesvoer voorgezet wordt, is onzinnig; je kunt net zo goed de scheppende IJslandse koe met enige veranderde, dan moeilijk klinkende, woorden voor de onderdelen van het beest nemen als je meent dat er geen Eerste Oorzaak van buiten ons heelal nodig is. 
Als Yanchilin gelijk heeft, de lichtsnelheid in het verleden groter was, dan behoeft de standaard supernova Ia correctie. Dan vervalt versnelde uitdijing van het heelal en moet de Nobelprijs natuurkunde 2011 geretourneerd worden. Evenzo worden inflatie, cosmologische constante en negatieve energie fantasie.
Het didactisch uitmuntende boek is op de Universiteit van Amsterdam verbannen naar een afgelegen magazijn, zodat de studenten er moeilijk bij kunnen en onwetend, dom blijven. Dit om een eigen theorietje van minder of geen kwaliteit te promoten en daarvoor de Spinoza-premie 2011 te pakken. Wikipedia, behalve de spaanse versie indirect, boycot de russische wetenschapper gelijk in de duistere MIddeleeuwen onwelgevallige literatuur, gevestigde autoriteit aantastend, op de brandstapel ging. Normaal is dat men tracht nieuwe theorie te weerleggen.

           

Geen opmerkingen: