Het duizend hectare grote Amsterdamse Bos wordt overspoeld door honden. Deze roofdieren jagen andere viervoeters weg behalve die in een boom kunnen klimmen. Een kind ziet er geen schapen, herten, konijnen, patrijzen en moet zich tevreden stellen met de lieve hond die gans de Natuur verstoort. De baasjes handelen uit egoïstische motieven, want welk dier wil er aan de lijn, meestal opgesloten zijn in een huis en surrogaat voedsel van de bio-industrie?
De Partij voor de Dieren houdt zich koest, terwijl toch de vroegere inspanning voortgezet zou moeten worden; nu ook met aanval op de supermarkt met kwasi-plofkip en ander onheil. De managers daar kunnen evengoed presteren als dierenvrienden in collectieve winkelketens dan thans voor de aandeelhouders met begerige portefeuille. Het verkiezingsprogramma van de PvdD bevat tal van standpunten gericht op de mens maar faalt ook hier door de kern van de nederlandse misstand, de piramidaal georganiseerde maatschappij met de beteren en sterksten in de top niet te willen vervangen door een werkelijk democratische republiek met gekozen president en bindende referenda. Die wegjaagt allen met reeds een miljoen uit Onze Schatkist vergaard hebbend en belust op nog meer voor zichzelf en hun vriendjes.
De middenmoot van de bevolking zal bij enig nadenken voor de republiek zijn omdat de Haagse baronnen dan verdwijnen en eigen ontplooiingskansen vergroot worden. Zo rest er voor de oude heb- en heerszuchtige garde in de Achterkamertjes geen meerderheid qua zeggenschap. De hond uit park en bos en de bobo's aan de kant opent perspectief naar een beschaafde natie waarin mens en dier goed met elkaar omgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten