ter helle, Mevrouw!

Ze at de plofkip duizendvoud;

des varkens lijden liet haar koud;

duwt haar man ook door zijn domme strot

kalfsvlees: kooivlees, wit, tergend gebod.

Het bont van nertsen draagt zij graag, 

is deze diertjes doodlijk plaag.

Haar hond verjaagt het kleine dier;

dat Poes vermoordt doet haar geen zier.

Vakkenvullend aan moet dragen

om god Vraatzucht te behagen

jeugd de offerand;

tot met later tegenslagen

Aarde weigert hen te schragen,

doemend zulke schand.

Nog jong het makke vee moest dood

tot vullen van haar muil zeer groot

Het wilde dierenrijk ging kwijnen

door haar gedoemd haast te verdwijnen.

Mama, waar ben je? 't schattig donzig kuiken roept

terwijl een hond van doodgemaakte broertjes snoept.

O duivels, maak gereed haar pijniging,

verschaffend aan de wereld reiniging.

Geen vagevuur zij haar beschoren

rechtstreeks ter hel zij ze verloren.

Oh Covid-engel, wil gaan ruimen

wie Scheppers' dierdomein afschuimen

met hebzucht heersend zonder maat;

hun kwaaie jaren wensen te verlengen;

op zulk Den Haag's ondeugd hun stem uitbrengen.

Straf ook voor wie verzaken eed'le plicht:

hun, onze biebs zeer slaafs onnodig sluiten dicht.

Ooit Ninevé van 't vuil zich ommekeerde,

maar doof en stom de krant, menig geleerde

volhardt in 't kwaad zo (lang) die gaat!

Zeg jongen, meisje van de straat,

toe, denk en weet waar het op staat:
Laat tirannie jegens het dier verdwijnen

en buiten zon voor jou en beesten schijnen.