Ik heet Knijn en ben heel sociaal.
Ik kom gewoon naast je liggen in het gras;
tenminste als er geen honden in de buurt zijn.
Lekker in het zonnetje hoewel ik niet bruin hoef te worden zoals jij. Want z' n kleurtje heeft mijn behaarde velletje al.
Nou ja, mijn buik is wit; maar dat geeft charme, nietwaar?
Als ik languit gestrekt op mijn rug bij jou kom liggen:
Wat fijn zo samen toch, al is het op een paar meter afstand.
Oh, ik heb wel een grote gezellige familie hoor, maar die zijn nu even elders.
Meestal zitten ze te eten.
Maar niet meer in het Amsterdamse Bos.
Daar worden ze verscheurd, verslonden door loslopend tuig dat thuis van de bio-industrie vreet.
Of gewoon weggejaagd en ook kindertjes vinden langzamerhand dat konijntjes er niet thuis horen en hun hond wel.
Fikkie, Fikkie met je grote bek;
een konijn daar; draai om zijn nek.
Scherpe tanden in een woeste muil,
waarbij hoort verschrikkelijk gehuil.
Laf met z'n allen
klein wild overvallen.
Het baasje laat je kwijten
van goor blaffen en bijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten