maandag 30 december 2019

nog een allochtoon

            Nieuwjaarsdroom
                                                            De allesbehalve magere sheik nam nog een paar van de heerlijke oliebollen en weldra was het ook tijd voor de champagne van het Nieuwe Jaar. Hij liep al geruime tijd rond met de idee dat hij iets goeds wilde doen daar de uitkeringen op zijn aandelen Shell zo eersteklas uitpakten. De lonen van de gastarbeiders uit de Philipijnen konden echter niet verhoogd worden want dat zou hen maar lui maken; en daar is niemand bij gebaat. Daar was de stewardess weer met oliebollen, want het vliegtuig vloog door de tijdzones. En niet lang erna ook de champagne! Bij toeval had de oliesheik vernomen dat van heel Nederland de armste mensen in Pekela woonden, behalve in Slochteren. Diep nadenkend had hij het plan opgevat om in dat dorp met het ontkanaalde A-riviertje  een villa met veertig kamers te laten bouwen om er de zomermaanden door te brengen als het thuis boven de veertig graden kwam. Dat zou plaatselijk ook veel werkgelegenheid verschaffen, een win-win situatie dus. De werkloosheidsvoorzieningen in de overige seizoenen waren er prima. Nog eens liet de mooie gedienstige stewardess genieten van de oliebollen en champagne maar daar krijg je wel slaap van.
De arabier droomde dat hij in een weiland stond bij een boortoren met loeiende koeien rondom, waarvan de kalveren in houten kisten gepropt werden. Dat zou met zijn kamelen niet lukken; de dieren zouden je gelijk doodtrappen. Er kwamen mensen aan met stokken, hooivorken en zeisen. Rutte stond naast hem en zei: Ach het volk is altijd ontevreden, nu weer over het herenakkoord waardoor wij er elke maand 85 euro bij krijgen en zij maar 28. Dat is toch genoeg voor een extra gehaktbal? De omstanders spraken fries en drents waarop een ceo van de NAM uitlegde: De Groningers zitten thuis de schadeformulieren in te vullen. Ze denken daarmee rijk te worden. Hij lachte. De sheik schudde het hoofd: Niet zo welvarend als ik, dat kan niet. De aandelen Shell heb ìk. Die heet hier Koninklijke Olie, mompelde hij, maar ze hebben helemaal geen echte koning, alleen maar een pias, die het doet voor poen en vleierij, zonder enige macht om de Wet te handhaven zodat het verkeerd uitpakt voor de armen die in het parlement vertegenwoordigd worden door lieden met hoog salaris. Hij schudde weer het hoofd. En dacht na of hij toch liever een fries dorp met weelderige grasvelden zou kopen. Dan moet je de chinezen wel vóór zijn. Wat die drenten hier deden was een raadsel. Naar de sheik begreep hadden ze een mooie dierentuin en dat was het dan. Of wilden ze auto's op hun racecircuit die zij zelf niet konden betalen? Hij vroeg of er geen gevaar bestond dat de landstreek autonoom zou worden. Welnee, zei de provinciale commissaris uit Den Haag, autonomie is niet in overeenstemming te brengen met eerlijk delen van de gasvelden. Weet je wat, we sturen er dan onze politie op af, zei Rutte, maar dat zeg ik natuurlijk niet. Ik hoor bij de VVD en dat wil ik weten ook, al ben ik maar een loopjongen van de Achterkamertjes.
Opeens blies de wind de vlam uit de boorpijp die veranderde in een windmolen. De sheik moest achteruit om geen klap van de wieken te krijgen en kreeg een prikkende regenvlaag in het gezicht. Het champagneglas rolde over de vloer en de stewardess riep tegen de uit zijn stoel gegleden sheik: riemen vastmaken. De ogen openend zag hij door het raampje de aanlokkelijke vruchtbare velden van de Flevopolder. Hij had nog geen besluit genomen.

Geen opmerkingen: